جمله مشهوریست که میزان دموکراسی در هر کشوری را می‌توان با آزادی و امنیت زنان در آن کشور اندازه‌گیری کرد
کتاب «جنسیت و صلح جهانی»
والری ام هادسون استاد علوم سیاسی در یکی از دانشگاههای تگزاس در کتاب «جنسیت و صلح جهانی» که به تازگی به چاپ رسانده است با اشاره به این جمله می‌نویسد که صلح جهانی تنها زمانی میسر می‌شود که جوامع بین‌المللی با زنان برخوردی غیر تبعیضانه و برابر داشته باشند.
با استفاده از بزرگترین بانک اطلاعاتی موجود که والری ام هادسون به همراه سه تن از همکارانش شکل داده‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که ارتباطی قوی و معنی‌دار بین امنیت ملی و امنیت زنان وجود دارد.
نویسنده به این نکته اشاره می‌کند که در واقع بالاترین درجه صلح، وابسته به دموکراسی و یا هویت قومی‌و مذهبی است نه ثروت. و بهترین پیش‌بینی از میزان ارتقای صلح جهانی این است که تا چه‌اندازه با زنان به طور برابر و آزاد برخورد می‌شود.
اصولا دموکراسی‌های حتی در سطوح بالاتر اگر با خشونت علیه زنان همراه شود به عنوان دموکراسی‌های بی ثبات و نا امن تعریف می‌شوند.
در کتاب «صلح جهانی و جنسیت» اشاره شده است که در جوامع مختلف فاصله بزرگ جنسیتی بین نحوه برخورد با زنان و مردان وجود دارد. و هر چه بیشتر کشورها در جنگ و تضاد درونی و داخلی قرار می‌گیرند به درجه بالاتری از خشونت می‌رسند. هم‌چنین در مسایل مربوط به بهداشت و درمان، رشد ملی، رشد اقتصادی، فساد و رفاه اجتماعی پیش‌بینی می‌شود که زنان بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند و انعکاس آن بیشتر روی زنان است.
والری و همکارانش در نگاهی به تمام کشورها به این نتیجه رسیده‌اند که موقعیت زنان در شرایط تامین امنیت‌شان می‌تواند در جوامع تاثیرات مثبتی داشته باشد. تیم آنها با توجه به نرخ بانک اطلاعاتی در کشورها وضعیت امنیت زنان را بین صفر در بهترین شرایط و چهار در بدترین شرایط مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که در مورد امنیت فیزیکی هیچ کشوری در نقطه صفر قرار ندارد.
میانگین این رقم حتی در پیشرفته‌ترین و آزادترین کشورها ۳٫۰۴ است. و در آمریکا با توجه به امنیت فیزیکی و خشونت خانگی و تجاوز این رقم به عدد ۲ می‌رسد.
از دیدگاه این نویسنده بسیار متناقض است که نویسند‌ه‌هایی مثل استیون پینکر ادعا می‌کنند که جهان به سمت آرامش بیشتری حرکت می‌کند و در بسیاری از کشورها خشونت علیه زنان کمتر دیده می‌شود.
والری ام هادسن
وی در این زمینه می‌گوید : برای این که ادعا کنیم که جهان به سمت آرامش حرکت می‌کند باید موضوع زنان و زن‌ستیزی و خشونت علیه زنان را نقد کنیم.
خشونت بر پایه جنسیت متاسفانه در بسیاری از فرهنگ‌ها نه تنها در طول زندگی زنان ریشه دوانده است حتی گاهی به قبل از به دنیا آمدن آنها نیز بر می‌گردد.
آماری که در بین ۱۸ کشور در مورد نسبت ترجیح داشتن پسر به دختر به دست آمده ۲٫۴۱ است که این آمار نشان می‌دهد که ترجیح داشتن فرزند پسر در اولویت قرار دارد. به طور مثال صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۵ اعلام کرد ۱۶۳ میلیون جنسیت دختر در آسیا به دلیل ترجیح داشتن نوزاد پسر از طریق سقط جنین و کشتن نوزاد از بین رفتند.
بر اساس تحقیقات یکی از دانشگاههای تگزاس، کشور چین در پایان یک دهه با ۵۰ میلیون کسری جنسیت مونث مواجه خواهد شد. حال به این موضوع فکر کنیم که این عدم توازن جنسیتی در امنیت و ثبات چین چه تاثیری خواهد داشت که گفته می‌شود در دهه‌های آینده احتمالا به عنوان یک قدرت جهانی ظهور خواهد کرد.
بر اساس تحقیقات تیم والری ام هادسون میزان متوسط عدم برابری در حقوق خانواده ۲٫۰۶ است که این میزان نشان دهنده این است که در بسیاری از کشورها کم و بیش هنوز قوانین تبعیض‌آمیزی نسبت به زنان وجود دارد و در بسیاری از کشورهای عربی از جمله کشورهای پر جمعیت مانند مصر این مقیاس در رتبه پس‌رفت و بازگشت قرار دارد.
میانگین گنجاندن رأی و نظر زنان در بدنه تصمیم گیری‌ها در قالب مشارکت آنها در دولت‌ها در کل دنیا ۲٫۷۴ است و جای تعجب نیست که این میزان مشارکت فقط به ۲۰ درصد می‌رسد.
بدترین کشورها در زمینه مشارکت زنان درامور دولتی و دموکراسی ژاپن با ۱۳٫۴ درصد و کره جنوبی با ۱۴٫۱۷و مجارستان با ۸٫۸ درصد هستند. مشارکت زنان در کنگره آمریکا به ۱۷ درصد می‌رسد که پایین‌تر از سطح متوسط قرار دارد. این در حالیست که پس از اینکه ایالات متحده به به عراق و افغانستان حمله کرد خواستار مشارکت ۲۵ درصدی زنان در امور دولتی این کشورها شد و جالب توجه این است که در حال حاضر میزان مشارکت زنان در هر دو کشور بالاتر از ایالات متحده است! نزدیک به ۲۸ درصد اعضای پارلمان افغانستان و ۲۵ درصد اعضای پارلمان عراق را زنان تشکیل می‌دهند که در این زمینه آمریکا در این کشورها بهتر از کشور خودش عمل کرده است.
مستندات خشونت علیه زنان در دنیا کاملا واضح و آشکار است پس معنای صلح جهانی چیست؟
امروز میزان مشارکت زنان عراق و افغانستان در امور دولتی بالاتر از خود آمریکاست
ام هادسون می‌گوید : مذاکراتی که بدون تصمیم‌گیری زنان شکل می‌گیرد زودتر شکست می‌خورند و در گرو‌ه‌هایی که فقط مردان در آن مشارکت می‌کنند اغلب تصمیم‌گیری‌ها تهاجمی و خطرناک می‌شوند و همدلی و همیاری در مقایسه با گرو‌ه‌های مختلط کمتر دیده می‌شود.
در کشورهایی که مردان با خشونت در خانه قانون تعیین می‌کنند در سلسله مراتب دیگر این مردان اگر حاکم بر جامعه شوند قوانین را با خشونت بیشتری اعمال می‌کنند.
نمونه تلخی از این موضوع را در ایران شاهد هستیم که مردان مخالف این گونه قوانین خشونت‌آمیز در دوره جنبش شکست خورده سبز در سال ۲۰۰۹ با پوشیدن روسری مخالفت خود را با رژیم اعلام کردند و در حمایت از زنان ستم‌دیده متحد شدند. یکی از این افراد معترض گفت ما مردان ایرانی خیلی دیر به این اعتراض رسیدیم. اگر ۳۰ سال پیش که زنان جامعه ما را به زور وادار به گذاشتن روسری کردند ما اعتراض می‌کردیم الان در این نقطه نبودیم.
والری می‌گوید: این یک واکنش بسیار عمیقی بود که نشان داد وقتی که مردان در جامعه دیدند حق زنان پای‌مال می‌شود و مورد ستم قرار می‌گیرند خودشان را به جای آنها قرار دادند و توانستند این حق پای‌مال شده را درک کنند. پس مردانی که به زنان به چشم برابری و همراه خود می‌نگرند شانس برنده شدن درآزادی و لذت واقعی بردن از صلح جهانی را خواهند داشت.
در یک نگاه امیدوار کننده وزیر خارجه سابق آمریکا هیلاری کلینتون اعلام کرد که مساله زنان در مرکز توجه سیاست های خارجی آمریکا قرار دارد. او در این زمینه گفت: برابری زنان فقط یک مساله حقوقی و اخلاقی نیست و یا فقط یک مساله انسان‌دوستانه و یا یک مساله جانبدارانه نیست بلکه این موضوع یک مساله امنیتی است. او هم‌چنین اضافه کرد که این موضوع یک مساله مهم حیاتی برای ایالات متحده آمریکاست.
شواهد حاکی است که پیشرفت امنیت زنان و ثبات آنها سبب پیشرفت و ثبات یک منطقه می‌شود. مهم‌ترین مثال در این زمینه کشور افغانستان است که پس از خروج سربازان آمریکایی از آنجا مساله جنسیتی در حال پس‌رفت است و کمک‌های آمریکا به زنان افغان بی نتیجه است.
شواهد کاملا نشان می‌دهد که چالش پیش رو در قرن ۲۱ حذف خشونت علیه زنان و از بین بردن موانع و گسترش توانمندی‌ها، خلاقیت و حق ابراز وجود زنان خواهد بود.
به طور مثال یک پرنده با یک بال زخمی و یا یک گونه تک‌جنسی هرگز تکامل نمی‌یابد.
در پایان نویسنده کتاب جنسیت و صلح جهانی می‌افزاید : همان طور که می‌دانیم بشریت در این زمینه در هزاره گذشته به اندازه رودخانه‌ها خون‌بها پرداخت کرده است و به اندازه کوهی از زخم رنج کشیده است. پس زمان آن رسیده است که کشورها راه دیگری را امتحان کنند و ما معتقدیم که این راه باید مشکل تبعیض جنسیتی را به موفقیت، سلامت و امنیت در نظام جهانی تبدیل و هدایت کند.
0 comments:
Post a Comment