فرهنگ خشونت بیشتراز تروریسم مردم افغانستان را زیانمند کرده است

ابراهیم ورسجی
پنجم حمل 1396
درباره سیاست ، تاریخ ، جنک ، تروریسم ، اید ئولوژی ، حکومت فاسد ونا بکارو...بسیار سخن گفته ام . ازاین رو، بعد ازاین ، می خواهم درباره فرهنگ وخشونت های فرهنگی پیوسته با مذهب وگسیخته ازآن سخن بگویم. به این خاطرکه، بسیاری دشواری های کنونی جامعه افغانستان ریشه در ضعف فرهنگ شهری وفربه شدن فرهنگ قبیلگی- روستایی درازدواج نا مشروع با مذهب قبیله زده - روستای - جنگ - تروریسم - زده دارد.
واقعیت این است که ، ما درافغانستان با تشویق برد باری فرهنگی - مذهبی درجهت تضعیف نابرد باری فرهنگی- مذهبی نیاز مبرم داریم. نیاز یا کمبودی که مد ت هاست برآن چشم بسته شده است. افزون برآن ، گسترش فن آوری اطلاعاتی ووارد میدان فسبکی- انترنتی یا فضای مجازی شدن بسیاری کم سویه ها حتا بی فرهنگ ها بویژه تند ر وان وتاریک اند یشان مذهبی ، کمرخشونت های فرهنگی ومذهبی را بسته اند.
بطورنمونه ، دیروز ، نظر پاپ فرانسیس ، رهبرکلیسای کاتولیک رومی را که درآن از قیامت وبهشت ودوزخ انکارکرده بود را با تبصره کوتاه بازتاب دادم تا واکنش ملاهای تکفیری را که خود را درجنگ بیهوده علیه نوروز مصروف کرده اند ؛ جلب نمایم. متاسفانه ، واکنش های بی منطقانه ی ازتند روان وتاریک اندیشان مذهبی ای خود علامه دان ودرواقع نادان دریافت کردم که هم متعجبم ساخت هم مشوقم شد تا درباره خشونت فرهنگی وفقر دانش انسانی - برد بارانه بحثی ادامه داری را بیاغازم.
دراین راستا، می خواهم بگویم که فرهنگ مجموعه دانش های دینی ( فقهی - صوفیا نه ) - هنری- ادبی- فلسفی - سیاسی- تاریخی- اقتصادی - اجتماعی- فنی و... مردم ما می باشد که ازپد ران خود به میراث گرفته وبه نسل فردا انتقال می دهند. معلوم است که دراین تعریف ، دین ، دنیا ، کفر والحاد ، خرافه ها ، کهانت ها ، غیب گوی ها وتعویذ نویسی های جادوگرانه - پول درآوردی همه جای دارند. پس ، مسئولیت عالمان روشنفکران دینی وسکولار/ این جهانی اند یش می باشد که آن را شفاف ودرواقع خرافه زدای ودور ازخشونت های زاده ضعف عقل ومنطق وبرد باری کنند.
با درنظرداشت تعریفی که ازفرهنگ ارایه شد، لازم است بنگریم که فربه شدن خشونت درآن چه عامل های را پشت سرخود داشت ودارد؟ معلوم است که، فرهنگ پیشا چپ روی وابسته به کمونیسم روسی- چینی ومذهب گرای افتاده در دامن پاکستانِ منافق وطالبان سازی های تروریست گرانه اش، بدور ازخشونت نبود، اما این گونه خشونت گسترده هم نداشت. پس ، می توانم بگویم که اید ئولوژی های چپی وقوم گرایا نه ی درظاهرملی گرا واید ئولوژی های مذهبی با فرارازفرهنگ گفت وگو وروی آوردن به جنگ طلبی ای ناشی ازنافهمی درتاریخ وسیاست واداره کمک به گسترش خشونت درفرهنگ نیمه بیمار افغانستان کرده اند که میوه تلخ آن تروریسم مذهبی وحکومت درمانده زیر سایه ناتو می باشد. ادامه دارد!