انتقاد ناپذیری ؛ حکومت غنی را به سوی فاشیسم می راند

ابراهیم ورسجی
نهم جوزای 1396
متأسفانه ، دیروز، ازطریق رسانه‌ها ، آگاه شدم که ارگ یک دسته ویژه را توظیف کرده است تا صفحه فسبک بیکارانی را که می‌خواهند کاردولتی پیداکنند بررسی نماید. به این معناکه ،به آن های که حکومت فاسد را ازطریق فسبک کوبیده اند، ماموریت داده نمی شود. وقتیکه چنان مطلبی را خواندم، واقعاً دریافتم که حکومت کابل طرف فاشیسم وشوینیزم روان است. اگرچه درگذشته بسیارکوشش کرده‌ام درباره دسته های باصطلاح سیاسی افغانستان واژه فاشیسم وشوینیزم رابکارنبرم؛ به این خاطرکه،این ها چنان پس مانده وگذشته گرامی باشند که سزاوارگرفتن پسوند وپیشوند فاشیسم وشوینیزم هم نمی باشند.
آری ، ازاین نگاه که ، فاشیسم و شوینیزم بارمنفی دارند ،نمی خواستم درفضای فرهنگی افغانستان بکاربرده شوند. ازسوی دیگر، فاشیسم وشوینیزم با جود بارمنفی یا زشت شان پیشرفته ترازدسته های دریشی ونیکتای پوش افغانی می باشند. بهرصورت، بخاطر خود ستایی ودیگرستیزیی افراطی که فاشیسم وشوینیزم دارد،آن را درباره عناصر خاصی درحکومت کابل بکارمی برم ؛ وعلت آن این است که مادرگذشته هم این‌گونه ذهنیت ورفتار متعصبانه- چرکین و قبیلگی را درافغانستان داشتیم.ذهنیت ورفتاری که به مبتلایان خود تلقین کرده بود که برترهستند وباید دیگران برتری شان را قول کنند وبرتری شان هم این بود که بدون نوکری به همه گونه های استعمار بی‌شخصیت ترین هابودند؛ واکنون ادامه دهنده راه غلط آن‌ها درس ازتاریخ ناشاد پیشنیان خود نگرفته اشتباه پشت اشتباه می کنند. با توجه به موجودیت چنین ذهنیت ورفتارکهنه وتاریک وسمت- قبیله گرایانه وزیان های مادی ومعنوی آن به کشور ومردم ما،پیشه کردن سکوت درباره آن را لازم ندانستم.
ازاین رو ، ازرئیس جمهوری که سرناخن های پاهای آمریکا وانگلیس درارگ مانده است نه خواست مردم افغانستان ، می‌خواهم که وضعیت حساس افغانستان انقطاب نژادی پیداکرده وتروریسم زده را درک وبه تاریک اندیشان دور وبر خود اجازه ندهد که به بهانه‌های واهی ازجمله حمله جوانان بیکار برحکومت فاسد درفسبک ، آن‌ها را که نیازمبرم بکاریابی دارند، ازحق پیداکردن ماموریت حکومتی محروم نمایند. درست است که ، فن آوری اطلاعاتی این فرصت را برای نسل نو حتا نسل کهنه فراهم کرده است تا نظرات انتقادیی خود را درباره حکومت وسیاست وجامعه وتاریخ وفرهنگ واقتصاد جامعه افغانستان مطابق سویه واستعداد خود بیان نمایند؛ اما بیان نارضایتی به این معنا نیست که فرد یا گروه بیان کننده ی دشواری های کشور با مادروطن نامهربانی می کند.
واقعیت این است که ،بیان فساد ونابکاری رایج درحکومت که ازناخن پا تافرق سرآن را فراگرفته است؛ درجهت بیهبود اوضاع بیان می‌شود نه غیرازآن. به این معناکه، اگرحکومت درجهت اصلاح وکارآمد ساختن خود تلاش نماید، همه ذهنیت های انتقادی درباره اش ازحالت انتقادی- اعتراضی به حالت پیشنهادی- توصیه ی تغییر پیدامی کند. ازاین رو، به سران حکومت به‌خصوص رئیس غنی پیشنهاد می‌کنم که مسایل زیررا ازنظردونداشته باشد: نخست، جامعه افغانستان مبتلا به انقطاب نژادی وگروهی شده وهرگونه غلطی سمتی- قومی می‌تواند گورکن تمام شود؛ دوم،شماربیکاران نسل نو بسیار بالارفته است.بادرنظرداشت هردو اصل یاد شده ، معلوم است که درعادی ترین مسایل حکومتی مسایل نژادی وگروهی پا پیش می کذارند ودرد سرآفرینی می کنند. برای اینکه چنان درد سرآفرینی های درمیان نیایند، بهتراست که حکومت خود را به مقوله‌های ارایه شده درصفحه های فسبک جوانان بیکار متقاضی کارمصروف نکرده آن هارا حسب تحصیل ولیاقت شان توظیف نماید. معلوم است که باتوظیف شدن ، هرمنتقد فسبکی خود را درچارچوب قانون ومقررات دیده ازحالت انتقادی به حالت غیر انتقادی گام برمی دارد.درغیرآن، حکومت وارونه ی مسأله را دیده خود را در باتلاق نژادی وسمتی که همان فاشیسم وشوینیزم یا دیگرگریزی حتا دیگرستیزی می‌باشد انداخته قبر خود را حفرمی کند. همچنان ، رئیس غنی دقت نماید که بسیاری متعصبان وشوینیست ها وفاشیست های اتراق کرده درارگ درخدمت آی اِس آی می‌باشند وآی اِس آی هم نفع خود را درتفرقه انگیزی قومی درافغانستان می بیند.