چرا مبارزات مذهبی درافغانستان به خشونت وتروریسم انجامید؟

به آن دین و به آن دانش چه نازی / به کف نا داده نان ، جان ازبدن برد؟
اقبال
نوسنده : ابراهیم ورسجی
پانزدهم ماه ثور1395
پیش نویس:
پیشتر،عزم کرده بودم درباره ی مبارزات مذهبی افغانستان وعلت های به خشونت وتروریسم انجامیدن آن ابراز نظرنمایم ؛ اما مسایل بی شماردیگر، برایم موقع چنان کاری را نداد. وقتیکه سال گذشته ، بحث های نرم ودرشت درمحافل خصوصی وآشکاررا درکابل،هرات ومزار، درباره ی تند روی وتروریسم مذهبی وپیوند آن ها با مبارزه یا جهاد مذهبی مخالف اتحاد شوروی وحکومت دست نشانده اش درافغانستان را دیدم وشنفتم، عزم کردم درزمینه نوشته ای مفصلی داشته باشم. شایان یاد آوری می باشد که بسیاری بحث های را که دیدم وشنیدم ، نا درست بودند. ازاین رو، دریافتم که بحث درباره ی به خشونت وتروریسم انجامیدن مبارزات مذهبی یا جهاد افغانستان وعلت های آن نیازمبرم می باشد، تاکمکی شود برای کسانی که مایل هستند نه با شعاربلکه با شعوردردرک ، بررسی وپیش کش کردن مسایل دیروزوامروزافغانستان ، پیشگام شوند.
ازاین رو، دراین نوشته ، کوشش می کنم به ریشه مسئله بپردازم تا درتعدیل کردن تند رویی مذهبی وتضعیف تروریسم، سهمی هرچند ناچیزی داشته باشم. درزمینه ، پرسمان مهم این است که تند روان وتروریستان مذهبی، هردو، منبع الهام وهدایت گیری خود، اسلام را می دانند. پرسمانی که برای برخی غربی های متعصب موقع داده است تا دربرآمدن تروریسم، اسلام را مقصربدانند وبرخی مسلمان ها هم به پیروی ازآن ها، به اسلام ستیزی واسلام گریزی بپردازند. پرسمانیکه نه تنها به نفع شان نیست بلکه بزیان شان هم می باشد. مثلا، کسانیکه قرآن خوانی های تجوید یی دکترنجیب لله ،اخیرین رئیس جمهور چپ گرای افغانستان را بیاد دارند، بدرستی می دانند که حمله بردین توسط عده ی باصطلاح روشنفکر، دستاوردش سپردن دین بدست تند روان وتروریستان می باشد ، تا بنام دین به نفع دشمنان وطن آدم کشی وترورنمایند. به گونه ی که اکنون درافغانستان می کنند. پرسمانی که نجیب الله ناوقت درک کرد وقرآن خوانی اش موثرواقع نه شد.
باتوجه به آنچه که گفته شد، به صراحت می توان گفت که بحث های همه جانبه نه عصبی وطرف دا رانه درباره ی به خشونت وتروریسم انجامیدن مبارزات مذهبی افغانستان نیازمبرم امروزمی باشد، تاکمک به بسیج عمومی علیه تند روی وتروریسم مذهبی درجهت رهاکردن دین ودین داران ازچنگال آدم کشان وتروریستان کرده شود.ازاین رو، به بررسی ریشه ی پرسمان یاد شده پرداخته می شود. واقعیت این است که ، پرسمان های زیر باعث به خشونت وتروریسم انجامیدن مبارزات مذهبی افغانستان شد:
نخست ، کودتای 26 سرطان 1352 ودامن زدن بدشمنی میان افغانستان وپاکستان توسط محمد داوودخان بخاطرپرسمان نام نهاد پشتونستان؛
دوم، کمک رسانی محمد داود به پشتون ها وبلوچ های مخالف حکومت پاکستان؛
سوم، سرکوب مبارزان مسلمان توسط محمد داود ووادارکردن برخی ازبزرگان آن ها به پناه بردن به پاکستان؛
چهارم، کودتای ماه ثور1357 وتوحش حکومت تره کی وامین علیه مسلمان ها وبی احترامی آشکارشان به دین اسلام؛
پنجم، تهاجم ارتش سرخ به افغانستان بتاریخ 6 جدی 1358 که نفرت علیه حکومت کارمل را گسترش وکمک برای سازمان های مذهبی خوب وخراب ازطریق پاکستان کرد ، وبخش بزرگ کمک هارانظامی های پاکستانی حیف ومیل کردند؛
ششم وازهمه مهمتر ، انقلاب اسلامی 1357 ایران ، احساسات مبارزان مسلمان را درهمه بخش های کشورهای مسلمان به خصوص افغانستان تحریک ونیروبخشید؛
هفتم ، فراهم شدن شرایط مناسب برای پاکستان تا هم به خون افغان های جهادی ومهاجرتجارت کند وهم درفکرسلطه برافغانستان پسا اتحاد شوروی شود؛
هشتم ، فروپاشی حکومت دست نشانده ی مسکو درکابل ورسیدن جهادی ها به قدرت در تاریخ 8 ماه ثور 1371 وجنگ های باهمی شان که هم کابل را ویران کرد هم جاده سازی برای قوت گرفت طالبان دست ساخت پاکستان نمود؛
نهم ، تبدیل طالبان والقاعده به سازمان های تروریستی- بین لمللی توسط نظامی های پاکستانی ونقش تباه کارانه ی آن ها دررویداد یازدهم سیپتامبر2001 وجنگ جورج بوش علیه تروریسم. جنگی که نه تنها موفق دربراندازی تروریسم نه شد، بلکه کمک به بازگشت آن به افغانستان هم کرد؛
دهم ، رقابت های فقه جعفری و فقه حنبلی مشهوربه وهابی وپشتوانه ی دالری- نفتی شان درخاورمیانه ،کمک به برآمدن تندروی وتروریسم مذهبی درمیان سنی ها وشیعه ها به خصوص اولی ها ازگونه های داعش والنصره وطالبان کرد؛
یازدهم ، تفسیرنادرست بنیاد گرایان وتند روان ازقرآن وحدیث وموجودیت برخی فتواهای فقهی بریده ازقرآن وسنت پیامبرص، درکتاب های فقهی وفتوایی ، ابزارخوبی شده است برای تند روان وتروریستان تا ترور، توحش وآدم کشی خود را چپن مذهبی بپوشانند ؛ البته ، به کمک ائتلاف مولوی ها ونظامی های پاکستانی که درکشورخود شان قانون اسلامی نیست وزیرسایه اسلام ملایی- نظامی می خواهند افغانستان رابا ایجاد ترس وتروریسم بزیرسلطه ی خود درآورند ؛
دوازدهم، ائتلاف نظامی ها وملاها درپاکستان وتشویق تندروان وتروریستان مذهبی توسط آن هاعلیه افغانستان؛ مهم ترین عاملی می باشد که کمک کرده است برای به خشونت وتروریسم انجامیدن مبارزات مذهبی افغانستان. البته نه همه ی آن، بلکه بخش های از آن های که برخاسته ازمحیط هم مرزپاکستان درخاک افغانستان یا بدوسوی مرزمشترک دیورند تعلق داشتند ودارند. ادامه دارد.