تنها بستن مرکزهای تروریستی درپاکستان ومردمی ساختن حکومت، کمک به تامین صلح درافغانستان می کند ، نه گفت وگوهای طالب خلیلزاد با طالبان

ابراهیم ورسجی
سیزدهم قوس 1397
این تحلیل ؛ درپیوند به گزارشی زیر عنوان :"سفرهای خلیلزاد به منطقه ؛ نما یند گان طالبان برای دیدار با رهبران شان به پاکستان رفتند." نشر شده درسایت فارسی بی بی سی ، روزچهارم دیسامبر / سیزدهم قوس ، ارایه شده است. ازاین که درصفحه فسبوکم پخش شده است ، لازم دانستم که درسایت اند یشه هم پخش شود، تا دوستان ازآن مستفید شوند. دردوماه پسین ،شعارها وسفرهای توخالی طالب خلیلزاد بنام مذاکرات صلح با طالبان بازاری گرم پیداکرده است. بازارگرمی که ازنشست طالب خلیلزاد با اعضای دفتر طالبان دردوحه که مصارف آن دفتررا سیا/ سازمان اطلاعات مرکزی امریکا می پردازد، گرم ترشده است. برای بازارگرمی بیشتر، طالب خلیلزاد با دسته های قبلا مخالف طالبان درکابل ومزارهم گفت وگوهای داشته است. البته به حیث نمایند امریکا درماموریت باصطلاح صلح. من که درادامه نوشتن کتاب " جهاد افغانستان وجنگ سرد قدرت های بزرگ " نشر شده دربهرسال 1381، همه رویداد های افغانستان وپاکستان ومنطقه را مرتب پیگیری می کنم ومقاله های زیادی درسایت های اندیشه، انسان گرای وصفحه فسبوکم نشرکرده ام ؛برایم ماموریت خلیلزاد ماموریت دشواری معلوم می شود. اینکه می گویم ماموریت خلیلزاد دشوارمی باشد ؛ به این معنا می باشد که خلیلزاد، کرزی ، غنی وتیم های ایشان همه براساس کتاب های:"جنگ های اشباح "،نوشته ای ستیوکول،"جنگ بوش وجنگ اوباما "،نوشته های باب ودوارد، اعضای تحریک طالبان دست ساخت سیا وانتلجنس سرویس انگلیس با تطبیق کاری ارتش پاکستان علیه غیرپشتون های افغانستان به خصوص تاجیک بود ند. تحریک طالبان والقاعده که هردو وجه مشترک تعلق داشتن به فرهنگ قبیلگی افغان وعرب واید ئولوژی وهابیت را دارند،به جنگ امریکا وانگلیس علیه تروریسم انجامید. جنگی که طالبان را دودسته ساخت: دسته دریشی پوش ونوکرامریکا وانگلیس ودسته ریشو یا نوکرپاکستان. پاکستان که با نیروهای جبهه مخالف طالبان مشکل داشت وطالبان دریشی پوش را نوکربی وفای خود می دانست، طالبان والقاعده را بازسازی وعلیه حکومت دست نشانده ای امریکا وانگلیس درکابل گما شت.
معلوم است که پاکستان هم ازبوش واوباما دالر واسلحه گرفت هم طالبان والقاعده را علیه حکومت دست نشانده آن ها درکا بل حمایت کرد. حمایتی که بوش واوباما برآن چشم بستند.اکنون که ترامپ درکاخ سفید تشریف دارد ومرد نه سیاست مداربلکه تاجر می باشد، توجه به مصروف بی حاصل امریکا درافغانستان کرده است. دراین راستا، دراستراتژی جنوب آسیای خود که درماه اگست 2017 اعلام کرد، پاکستان را نیمه تهدید کرد. درادامه ای آن درماه اکتوبر 2018، به پاکستان گفت که 33 میلیارد دالرازما بنام جنگ علیه تروریسم گرفتی وکاری نکردی. نظامی های پاکستانی که همه کاره درکمک به تروریستان علیه افغانستان وحکومت امریکای آن می باشند نوازشریف را که منتقد حمایت شان ازتروریستان شده بود مرخص وطالب عمران خان را با لاکشید ند.عمران خان که مرد ورزش است نه مرد سیاست؛ وقتیکه درآغازماه سیپتامبر وارد کاخ نخست وزیرشد، گفت که درمجمع عمومی سالانه ای سازمان ملل به نیویارک می رود. روزی های بعد که وزیرخارجه امریکا به پاکستان وهند سفروبه او فهماند که ترامپ نمی پذیردش. ازاین رو، وزیر خارجه را به نیویارک اعزام کرد که مورد پذیرای مقام های امریکای واقع نشد.اینکه بخش سیاسی می باشد؛ دربخش اقتصاد هم، پاکستان چنان ورشکسته شده است که سود قرضه های خود را پرداخته نمی تواند. ترامپ هم به این دلیل که کمک های امریکا را به سود قرضه هامی دهد، کمک ها را بند کرد. به این معناکه ، فشارهای اقتصادی وسیاسی برپاکستان اضافه شده است.معلوم است که افزایش فشارها برپاکستان به نفع افغانستان می باشد. ازاین که درافغانستان حکومت کارکرده نمی تواند، پاکستان بیشتر به تروریستان کمک کرد تا تروریسم را گسترش دهند. همزمان با گسترش تروریسم درافغانستان، ترامپ طالب خلیلزاد را ماموریت صلح داده است.اگردرافغانستان تنها امریکا وپاکستان مصروف بازی باشند، ماموریت طالب خلیلزاد وگفت وگوهایش با دوستان طالبان خودش سهل می باشد. برخلاف، افغانستان؛ اکنون ، بزنگاه چین، روسیه ، ایران وهند شده وکشورهای آسیای مرکزی هم ناظران بد بین براوضاع می باشند.ازاین رو، ماموریت خلیلزاد را بی حاصل ارزیابی کرده به آقای ترامپ پیشنهاد می کنم که تنها یک راهکار امید بخش پیشرو دارد وآن اینکه ازطریق شورای امنیت سازمان ملل وارد شود. یعنی در تفاهم با اعضای دایم شورای امنیت دوکاررا درافغانستان بکند:نخست، مرکزهای تروریست پروری درپاکستان را بسته نما ید؛ دوم، درهمکاری با آن ها، یک حکومت موقت برای توزیع تذ کره وبرگزاری انتخابات ریاست جمهوری درافغانستان ایجاد نماید. درغیرآن، گفت وگوهای طالب خلیلزاد با طالبان همفکرش درافغانستان چند قومی که همه قوم های غیرپشتون که هم اکثریت مطلق می باشند هم ازطالبان وپاکستان نفرت دارند نتیجه نمی دهد.