چرا افغانستان ازدایره دورباطل بیرون وبه خود گردانی نرسید؟

ابراهیم ورسجی
بیست ودوم حمل1396
درجغرافیای سیاسی جهان، اکنون، 1992 کشور ثبت نام وبه عضویت سازمان ملل رسیده اند. دراین شمار کشورها درجهان ، من کشوری مانند افغانستان پیداکرده نتوانستم که درجهان نو ازدورباطل ، یعنی اززیر سلطه کهنه ونو استعمارگری بیرون نشده باشد. یعنی همه کشورهای عضوسازمان ملل تا اندازه ی زیادی ازدایره سیاه ، سرخ ونو استعمارگری بیرون ودارای تعیین سرنوشت خود شده اند. اگردرخاورمیانه ازلیبیا تا عراق ویمن ودرافریقا، سومالی ونیجریه فروپاشید گی های رونماشده است ، به عامل های مذهبی، قبیلگی ، مصنوعی بودن دولت ها ورقابت های بازی گران منطقه ی وفرامنطقه ی منوط می شود نه حالت زارافغانستان که دراصل مصنوعی بودن دولت همسان آن هامی باشد.
آری، وقتیکه ازادامه ی دایره دور باطل درافغانستان سخن می گویم ووضع آن را با برخی کشورهای بحران زده ی خاورمیانه وافریقا همسان نمی دانم، دلیل های دارم که باید درباره آن ها ابرازنظرنمایم. بطورنمونه، دردونیم سده گذشته ، حکومت های افغانستان اول نوکرهند برتانیه بودند، دوم، بعد ازنابودی هند برتانیه وظهور هند وپاکستان ، افغانستان بجای رسیدن به خود گردانی، نوکر اتحاد شوروی وکشمکش مرزی با پاکستان شد ؛ سوم،با فروپاشی اتحاد شوروی وزمین بوس شدن حکومت دست نشانده اش درکابل، افغانستان گرفتارآشوب ها وجنگ های گروهی- مذهبی ای جهادی ها زیراثرپاکستان با دالرهای نفتی شیخ های انگلیسی- امریکای عرب شد؛ وبعدازآن ، ازشکم همان جنگ ها، پاکستان بادالرهای نفتی همان شیخ ها مطابق تد بیرکهنه برتانیه واشاره امریکا، طالبان والقاعده راتولید وجاده سازی برای امریکا وانگلیس کرد تامستقیم به میدان بازی بیایند.
طرفه اینکه ، امریکا وانگلیس هم در16 سال گذشته موفق درمهارتروریسم تشویق شده توسط خود شان ازطریق پاکستان وسامان دادن اوضاع سیاسی- اداری- اقتصادی- اجتماعی- امنیتی افغانستان نشدند. درحالیکه ،سرمایه های زیادی مالی وانسانی را بی نتیجه دراین کشوردارای فرهنگ سیاسی چتل وتاریخ سیاسی ناشاد وغمبارهزینه کردند ومی کنند! اینکه امریکا وانگلیس در16 سال گذ شته موفق درسازمان دادن افغانستان نشدند،به سه عامل زیربرمی گردد:نخست،کهنه اندیشی سیاست کاران ناعاقبت اندیش افغانستان که خود تربیت کرده بودند؛ دوم،آمدن توده ها به خصوص گروه های نژادی ومذهبی باوابستگی های گونه گون بیرونی ودرونی به میدان سیاست؛ سوم،سوء استفاده ازدین درسیاست توسط پاکستان یا منافق اعظم که درشعار مسلمان ودرعمل ازابولهب هم به اسلام دشمن ترمی باشد.
با درنظرداشت گفته های بالا ، افغانستان وارد برهه ی ازتاریخ ناشاد خود شده است که درآن رهبران خود فروخته اش که خیر ،حتا امریکا یا بزرگترین قدرت اقتصادی- سیاسی- نظامی- اطلاعاتی- علمی- فن آوری جهان هم درسازمان بخشی ای امورآن درمانده است. جالب این است که ، نابسامانی های اداری- سیاسی- امنیتی افغانستان درزیرسایه امریکا وانگلیستان وده هاکشوردورونزدیک نمایان گررفتن آن درسمت بیرون شدن ازدورباطل سنتی ورسیدن به خود گردانی نیست ، بلکه بیانگر فاجعه وتروریسم بیشتر بنام دین ومذهب وقومیت و...می باشد.ادامه دارد.