تمرکزپول های باد آورده دردست عده چپاولگروفقرکشنده درمیان مردم؛ بیشترازتروریسم ،برای افغانستان خطرناک می باشد

ابراهیم ورسجی
هفدهم سرطان 1395
مدت ها است که درباره ی خطرتروریسم ومهارکردن آن درافغانستان ، هم بیرونی ها هم درونی های با صطلاح سیاسی، کارشناس ، اما تورونسل نو رخنا مه ی- تارنما یی بحث وابرازنظرکرده ومی کنند. بحث های که این روز ها باتوجه به فساد ونابکاری وسردرگمی وچند پارچگی حکومتی ها وگسترش تروریسم داغ ترشده است. ازاینکه ، حکومت افغانستان متکی به امریکا می باشد وامریکای ها ، هم ازپرداخت پول ، هم ازبی دستاورد تمام شدن جنگ علیه تروریسم، هم نا بکاری ودرماندگی حکومت کابل وشاخ ودم کشیدن تروریستان وبادارشان، دست وپاچه شده اند. دست وپاچگی ای که باعث شده است که سناتوران امریکایی ونماینده خاص امریکا درامور افغانستان وپاکستان ، سروکله دراسلام آباد وکابل نشان دهند؛ ویک مقام امنیتی حکومت افغانستان هم اعلام کرد که با شش پیشنهاد به گردهمایی ناتو در ورشو / پایتخت لهستان می رود. نا آگاه ازینکه گردهمایی ناتو برای مهارتهدید خیالی روسیه علیه امنیت کشورهای قبلا عضو بلاک کمونیسم برگزارمی شود نه تصمیم گیری درباره افغانستان که بحران وتروریسم وحکومت نا بکارش نه تنها کشورهای عضوناتو، بلکه جهان را افسرده خاطرکرده است.
بهررو ، پرسش بنیادی این است که تا چه زمانی افغانستان گرفتارحکومت نالایق وفاسد، تروریسم ودریوزگی کشورهای عضوناتو ، نیمه جان ودراصل طفیلی امرارمعاش وزندگی می نماید؟ راستش پاسخ پرسش یاد شده به همان اندازه دشوار ووقت گیر است که بررسی ای چگونگی هزینه ی کمک های بیرونی ها برای افغانستان در15 ونیم سال گذشته که مقدار آن به 105 میلیارد دالرمی رسد ؛ توسط حکومت فاسد کرزی وحکومت کنونی ودزدی وغارت آن ها و انتقال پول های کلان غارت شده به بیرون ازکشور به خصوص به دوبی که مقدارش به بیشتر از20 میلیارد دا لرتخمین زده می شود. دربرهه ی د وم ، بحث درباره ی سرمایه گذاریی آن پول ها درآنجا وسربلند کردن یک گروه سرما یدار شده ی طفیلی- بی فرهنگ به قیمت فقر ودرماندگی ای مردم، ادامه ی آوارگی ای مهاجران درپاکستان وایران وفقروفحشا وگداگریی شد ید درداخل افغانستان به خصوص درکابل وفرار نسل نو به اروپا می باشد که تاکنون ، شماری زیادی ازآن ها دردریای مد یترانه غرق شده اند.
درحالیکه ، درک می کنم که چرا حکومت افغانستان با پیشنهاد شش ماده ی به گرد همای ناتو درورشومی رود ؟ ازاین اصل نیز غافل نیستم که ازطرح شش ماده ی ازگونه پرداخت بودجه دفاعی که به بیشترازپنج میلیارد دالرمی رسد، آموزش ارتشی ها وپولیس وامنیتی ها، تجهیز ارتش با سلاح پیشرفته به خصوص هواپیماهای جنگی وکمک درمهارتروریسم می باشد. معلوم است که ازگردهمای ناتو، کاری درجهت مهارتروریسم درافغاستان ساخته نیست؟ البته بدودلیل : نخست، دشواریی مبارزه درجهت مهارتروریسم درنقطه یا جای دیگری می باشد که حکومتی های ریزودرشت افغانستان نمی خواهند باره ی آن سخن بگویند؛ دوم، گردهمای ناتو برای دفع خطر روسیه به کشورهای قبلا عضو بلاک کمونیسم درشرق اروپا دورمی زند. این هم درزمانیکه ، حکومت افغانستان تلاش دارد که برای تقویت نیروهای دفاعی خود، حمایت روسیه را نیز کمایی کند. بهرحال ، اگرحکومتی های درشت افغانستان نمی توانند درباره ی اصل دشواری یا دشواری های کشورسخن بگویند، یا نمی دانند ویا خود شان درخلق دشواری های قابل بحث سهم شیر را دارند.
پس ، مسئولیت ما است تا حقیقت را به مردم بگوئیم واصرارنماییم که چه ناروای های نبود ونیست که در15 ونیم سال گذشته بنام های: دولت سازی ، تامین امنیت ، مبارزه با تروریسم ، رعایت حقوق بشر ، تحقق دموکراسی ، حکومت داری خوب ، بازسازیی اقتصادی و...علیه منافع مردم افغانستان صورت گرفت. با وجود اینکه ، تروریسم صا درا تی از پاکستان به افغانستان خطر بود ومی باشد، نا توا نی امریکا وناتو ، حکومت مسخره ی کرزی وحکومت کنونی درخشکاندن سرچشمه آن ، هم سوال برانگیز است هم تئوری توطئه را تقویت کرده است که گویا مهره های روی صحنه ی بازیی سیاسی ای لرزان افغانستان ، نمایشی می باشند ودرپشت سرآن ها پروژه دیگری دنبال می شود که همسازی با دولت سازی ومنافع مردم افغانستان ندارد.
بهر حال ، من دراین نوشته تمایلی ندارم که ازتئوری توطئه بحث کنم یا خطر تروریسم زیر حمایت پاکستان را ازمشکل اصلی مردم افغانستان ، یعنی ناتوانی حکومت های دیروز وامروزوغارتگری مهره های ریز ودرشت شان ازکمک های بیرونی ومنابع طبیعی وروی زمینی افغانستان ، بزرگتر نمایش دهم. واقعیت این است که ، ناتوانی وفساد حکومت ومهره های ریز ودرشت آن بسیار خطرناک تر از خطر تروریسم برای افغانستان می باشد. شایان ذکراست که ، همین حکومتی های فاسد ازغارت معدن لاجورد بدخشان گرفته تا غارت کمک های خارجی به طالبان هم معا مله وکمک کرده اند! وقتیکه ازناتوانی وفساد حکومت وحکومتی ها سخن می گویم ، فورا تازه بدوران رسیده های برجسته می شوند که پیش از جنگ علیه تروریسم همان قدر داشتند که زنده مانده بودند. اکنون که ، اگر به قصر ها، باغ ها، سرای ها، سالن های عروسی ،ساختمان های تجارتی، قصر های شیرپوری- دوبی ای- پشاوری- تاشکندی- دوشنبه ی- دهلوی- مشهدی و...تازه بدوران رسیده های رذل ؛ نگاهی انداخته شود، به آسانی نمایان می شود که ازدزدی وغارت کمک های خارجی، غصب زمین های مردم ودولت ، وطن فروشی ، مواد مخدرکاری ، دلالی ود له گری وده ها پستی دیگر این گونه مسخره ها با شتاب سرمایدار شده اند.
ازاین رو، قبضه کردن این گونه اشرار بی فرهنگ بر سرمایه مردم ودولت وفرورفتن ترسناک مردم درفقر واعتیاد وگسترش بیکاری نسل نو وفرارآن ها به سوی غرب ومشکلات مهاجرین درایران وپاکستان ، مسئله های درد ناکی می باشند که بیشتر ازتروریسم مردم افغانستان را رنج می دهند. پس، بهتراست این گونه مسئله ها را ردیف بندی کنم که جمع شدن سرمایه بدست یک دسته کوچکِ غارتگر ووطن فروش که درحکومت هم اثر ورسوخ داشتند و دارند وحضور شش میلیون آواره درایران وپاکستان ، تهدید های بزرگ برای افغانستان می باشند ؛ وبعد ازآن ها است که ، خطر تروریسم خود نمایی می کند. به سخن دیگر، همان عامل های درد ناک هستند که کمک بدوام تروریسم کرده اند ومی کنند.
ازاین رو، تمرکز من به دولت سازی وحکومت داریی خوب با راندن غارتگران ازمیدان اداره وسیاست ووکالت وتامین امنیت وکاهش بیکاری وفقرواعتیاد است که تروریسم را نابود وافغانستان را با ثبات می کند نه دریوزگی به ناتووامریکا که بمانند ورنه تکنوکرات ها را طالبان روانه زباله دان تاریخ می کنند. بله، باید طالبان پیش از تکنوکرات ها وتفنگ سالاران وقاچاقبران وارد زباله دان تاریخ شوند، اما این کار تنها با دولت سازی ، حکومت داری خوب ، تامین امنیت ، اعاده ی دارای های دولت ومردم به مالکان اصلی شان البته با محاکمه ی غارتگران ، کاهش فقر وبیکاری ، اعتیاد ومانع شدن ازفرار جوانان به غرب میسرمی شود ؛ نه با نمایش وادعای ظاهریی انجام کارهای دیگریابی نتیجه که حکومت با صطلاح وحدت ملی با کمک صوریی ناتوی شکست خورده دربرابر تروریسم ، مصروف شعاردادن وانجام شکلی آن ها می باشد .