فقر وبیکاری ؛ عامل عمده ی سربازگیری تروریستان ازمیان جوانان درافغانستان
این مقاله درنشریه ی انسان گرایی هم پخش شده است
نویسنده: ابراهیم ورسجی
درشرایط فلاکت بارکنونی ، فقر ، بیکاری وفرارجوا نان به سوی غرب ، زبا نزد عام وخاص است ، اما درباره ی سربازگیریی تروریستان ازمیان جوانان بیکارونا امید ، سخنی گفته نمی شود.اینجانب که ا ین روزها باجوا نان تماس ها وگفت وگوهای فرا وان دارم ونشریه ی اوما نیسم / ا نسان گرا یی هم وسیله ی خوبی برای گسترش تماس ها شده است ، متوجه شدم که فقروبیکاری هم جوانان را به فرارازکشوربه سوی غرب وا دارکرده ومی کند ، هم تروریستان با پرداخت معاش های ماهوارِچند برابرمعاش های کارمندان دولت ، جوانان را تشویق به پیوستن به صف های خود می نمایند. روشن است . درا ین راستا ، تازه به دوران رسیده های کم شما ری زا ده ی جنگ علیه ا تحاد شوروی وجنگ نام نهاد علیه تروریسم که بد ین وسیله هم ازحا لت صفری - نا دا ری وبی شخصیتی بیرون ویک شبه سرما یدار شده ا ند هم موقف ومقام ناسازگار با استعداد شان را فراچنگ کرده اند؛ با بهره برداری ازناتوانی وفساد به اصطلاح تکنوکرات های نادان، جاده سازی کرده اند برای پا یه نه گرفتن حکومت ، بی چارگی مردم وفرارجوانان به غرب ؛ همچنان ، کمک کرده اند به جذ ب شدن جوانان درصف های درازی تروریستان وخود کشان. مسئله ی که غوروبرسی بیشتری را می طلبد.
دراین راستا ، دومسئله بسیارمهم به نظرمی رسد: نخست ، بحث درباره ی بیکاری که هم جوانان را به فرارازوطن وا می دارد هم مواد خام تروریسم بومی وبیرونی می سازد.دوم، نقش سازنده وناسازنده ی که دولت می تواند درزمینه با زی نماید.برای همه آگاهان وسیاست کا ران کم خرد وبی اراده ی افغانستان روشن است که فساد ونابکاریی دولت هم کمک کرده است به بیکاری وفرار جوانان به غرب هم پیوستن آن ها به صف های درازتروریستان. معلوم است که ، فساد ونا بکاریی حکومت هم باعث فرارجوانان به سوی غرب شده هم پیوستن آن ها به صف های تروریستان وآدم کشان را سهل وآسان نموده است.
ازا ین رو، سه مسئله را به پیشگاه مردم وحکومت مدعی وحد ت ملی پیش کش می نما یم: نخست ، مردم بویژه آگاهان آن ها باید به سران حکومت فشاربیا ورند تا دست به اصلاحات بنیادی درخود بزند؛ اصلاحاتی که آوردن آن تصفیه کاری ازبالا بزیر درنهادهای دولتی حتا در دو دسته ی باهم ناسازگار حکومت گرودرواقع بی حکومتی آفرین را ایجاب می کند. دوم ، حکومت باید درک نماید که بیکاری وفقرهم ریشه ی جرم وجنایت است هم باعث نا امیدی نسبت به آینده ی وطن که جوانان را هم به فرارازکشورهم به پیوستن درصف های تروریست ها وا دارمی نماید. سوم، مبارزه با تروریسم ایجاب می کند که منبع نیروی بشری وما لی گروه های تروریستی خشکانده شود. چون خشکاندن منبع ما لی تروریسم در درون معلوم است که مواد مخدر، غارت ازگونه ی آشوب آفرینی وکشتاردرولایت قندز ومالیه گیری زورکی ازمردم که حکومت افغانستان با اصلاح وتوانمند سازیی خود می تواند درخشکاندن آن موفق شود، اما فاقد توان خشکاندن منبع مالی بیرونی تروریسم می باشد.البته که ، ارایه ی برنامه ی خشکاندن منبع شناخته شده ی ما لی- تسلیحا تی- آموزشی تروریستان دربیرون ، یک جا یگاه دارد که سازمان ملل متحد وداد گاه لاهه می باشد که حکومت افغانستان بخاطرمصلحت اندیشی های بی نتیجه متوسل به آن نشده است. پس ، به نفع کشورما می باشد که درحد توان خود خیزبرداشته پا کستان را زیرفشارقراردهد.