کرزی،ازمعاهده ی استراتیژیک باهندتادفاع ازپاکستان

ابراهیم ورسجی

2-8-1390

روزیک شنبه اول ماه عقرب سال جاریی شمسی،این گزارش توسط رسانه های جهانی به نشررسیدکه حامدکرزی،رئیس اداره ی ناکارآمدوفاسدکابل طی مصاحبه ی باشبکه ی تلویزیونی"جئونیوز"یک شبکه ی خصوصی پاکستان گفته است که درصورت"حمله ی امریکاعلیه پاکستان،ازبرادران پاکستانی خود حمایت می کند"!برای نویسنده که شنیدن وخواندن چنان گزارش احمقانه ی باورکردنی نمی رسید،به کندوکاوافتاده کوشید م به ریشه ی موضوع پی ببرم.برای پی بردن به موضوع که اصلاًدرست است یانیست،لازم دیدم نخست به روزنامه هایی پاکستانی چنگ بزنم.وقتیکه روزیکشنبه اول ماه عقرب،روزنامه ی جنگ رابه خوانش گرفتم،برایم واضح شدکه واقعاًکرزی گلی رابه آب داده وباپاکستانی هابرادرشده است!وزمان پخش مصاحبه ی موصوف،روزشنبه 22اکتوبر- سی ام میزان بوده است.(1)

دراین شک وگمانی نیست که همه ی مسلمان هاباهم برادرندوباید درایام شادوغم یارومد دکاریک دیگر باشند.درحالیکه اسلام درقرآن وحدیث نبوی،مسلمان هارابرادرخوانده است،این شرط رانیزقیدکرده است که مطابق ارشادات قرآن وحدیث پیامبرخدا:"مسلمان به برادرمسلمان خودنه خیانت می کندونه اورابدشمن تسلیم می نماید."اگرقرآن وحدیث پیامبرخداراسنجه بگیریم که غیرازآن هامعیاروسنجه ی دیگری هم درقالب دیانت نداریم،وکارکردمسلمان هارادرروشنایی آن هامطالعه نمائیم،روشن می شودکه بدبختانه مسلمان هاکمترمطابق ارشادات دینی خودعمل کردندومی کنند.بطورنمونه،پس ازعقب نشینی ارتش سرخ ازافغانستان که امریکاهم منطقه راترک کرده بود،هرچه مصیبتی که برمردم افغانستان نازل شد،نه ازطرف روس یاامریکا،بلکه ازطرف برادران مسلمان پاکستانی،ایرانی وعرب افغان هابود.

دربسیاری موارداگرمسلمان هادرغم وشادیک دیگرشریک نشدندیانمی شوند،ممکن است ازروی ناتوانی یاغفلت باشدتاعمدوخبث باطنی.اما،آنچه پاکستان دربیست سال گذشته درافغانستان انجام داده است،نه تنهاکه مخالف ارزش های دینی می باشد،بلکه خصومتی باافغان هامی باشدکه دربسی مواردکافران هم نسبت بایک دیگرحتامسلمان هاروانداشته اند!بنابراین،ابرازنظرکرزی مبنی براینکه درصورت حمله ی امریکاوهند علیه پاکستان درکناربرادران پاکستانی خودایستادمی شود،ممکن است که ازنظرشخصی اگراودر مقام کنونی  اش نمی بود،درست باشد.اما،این سخن اوبه حیث رئیس یک کشورکه سالهااست ازپاکستان زخم دیده وداروندارخودراازدست داده است،نه تنهاخودکشی سیاسی،بلکه دیوانگی محض می باشد.

بهرحال،ازجنبه ی دینی موضوع می گذریم وبایدبگذریم،چراکه دردنیایی امروزدرحیات سیاسی مسلمان هااین دین آن هانیست که تصمیم می گیرد،بلکه منافع ملی کشورهایی آن هامی باشد که سخن نخست رامی زند.اگرپاکستان منافع ملی خودرادرصادرکردن تروریسم؛تباه کاری وویران گری در افغانستان می بیند،احساس برادرانه ی کرزی با پاکستان راحتاخودپاکستانی های مسلمان هم دررابطه باکشورخود ندارند!یعنی کرزی پاکستانی ترازهرپاکستانی ودرعرف مسیحی،کاتولیک ترازپاپ شده است.دراین زمینه که کرزی،درصورت حمله ی امریکاوهندبه پاکستان درکنارپاکستان می ایستد،چهار پرسمان زیر قابل غوروبررسی می باشند:نخست،کرزی ازکجا دریافته است که امریکایاهند به پاکستان حمله می کند.دوم،هنوزروشن نیست که امریکادربازیی سیاسی خود،دراین بخش ازجهان،افغانستان رابرپاکستان ترجیح، وازاولی، بردومی، حمله می کند.سوم،این سخن راکرزی چرادرزمانی می گویدکه خودش چندروزپیش دردهلی نو،بامان موهان سینگ نخست وزیرهند، بامضای معاهده ی استراتیژیک دست زدواسلام آبادراعصبانی کرد؛وپاکستان، برخلاف حسن نیت او،هرروزمناطق مرزی افغانستان درولایت هایی نورستان؛کنروننگرهاررابه رگبارمی بند د؟چهارم،کرزی ازنظرموقعیت سیاسی وحمایت مردمی درچه موضعی قرارداردکه این گونه موقف گیری می کند؟مگرکسی که بازوربرچه ی امریکایی وانگلیسی به صندلی ریاست جمهوریی افغانستان نشانده شده است،حق داردکه،چه دربرابرولی نعمت خود،وچه درمقام نفراول افغانستان، این گونه درفشانی کند؟درفشانی ی که سودآن راپاکستان  برادرتباه کارکرزی ،وزیان آن رامردم مامتقبل می شوند.مگرکرزی،آن روزرافراموش کرده است که وزیردفاع خودراخواست وگفت:"درصورت مرخص کردن امریکایی هاچه کرده می توانیم؟وزیرش که ازدوستان سازمان اطلاعات پاکستان می باشدوبه روایتی درپروژه ی ناکام آی اِس آی دردوره ی رژیم کمونیستی، برای ویران کردن بند برق "سروبی"زخم هم برداشته بود،برایش گفته بودکه امریکاروزانه چهارصدهزارلترتیل به وزارت های دفاع،داخله وریاست امنیت ملی می پردازد،"مقداری که ازتوان افغانستان بیرون است.بدون شک،آماروزیر،تنهاازیک بخش ناچیزکمک هایی امریکابه حکومت کرزی پرده برمی دارد،بایدکرزی راسرعقل می آوردکه نیاورده است.

شایدکرزی یک باردیگربیادآورده باشدکه، براساس نوشته ستیوکول درکتاب"جنگ های اشباح"پنجاه هزاردلاردرآغازراه اندازیی پروژه ی طالبان توسط آی اِس آی،پرداخته بود.اکنون که به یک مهره ی سوخته ی امریکایی بدل شده است،فکرمی کندکه ممکن است درصورت کنارکشیدن آن هاازباتلاق افغانستان، بتواند به کمک پاکستان ودرهمدستی باطالبان درقدرت بماند.یعنی طالبان حداقل پاس کمک پنجاه هزاردلاریی اوراکرده ،به فرایندصلح حسب دلخواه اوبپیوندند.کرزی شایدکتاب احمدرشید زیرعنوان"فرورفتن درآشوب"راخوانده باشدکه درآن آمده است:"کرزی می خواست نماینده ی طالبان درسازمان ملل مقررشودوطالبان هم پذیرفتندوپیشنهادکردند.ازاینکه پیشنهادطالبان ازطرف وزارت خارجه ی پاکستان بایدتائیدمی شد،کرزی به وزارت خارجه دراسلام آبادمراجعه وپاسخ منفی دریافت کرد."ازآن موضوع ،بدین منظوریادآوری شدکه به کرزی خاطرنشان شودکه ذهن پاکستان درباره ی افغانستان همان است ودیگرنشده است.یعنی افغانستانی رامی خواهدکه نماینده ی سیاسی آن رادرسازمان ملل خودتعیین نماید.بنابراین، ذهنیت سازش باپاکستان وایستادن درکنارآن،افزون براینکه ازنظرسیاسی یک تصور بیمارگونه می باشد،باحتمال قوی کرزی رابه سرنوشت داود،تره کی وامین دچارمی نماید.ازجانب دیگر،شاید نتیجه ی بررسی ناتووآیساف را،راجع به قتل برادرش مبنی براینکه اوراطالبان نکشته اند،وعامل قتل رانه مسایل سیاسی،بلکه مسایل شخصی وزدوبندهاورقابت هایی باندهای تباه کاربرآوردکرده اند؛باورکرده،این خیال پردازی برایش دست داده باشدکه می تواندباکمک پاکستان وآشتی باطالبان؛ همان گونه که درآغازکاربه آن هاپول پرداخته وذخیره های اسلحه رانشان داده بود،به حکومت فاسدکنونی خودادامه بدهد.این گونه خیال پردازی ها، سه نتیجه رابرای کرزی ببارمی آورد:نخست،تروراستادربانی رادسیسه ی ساخته وپرداخته ی دستگاه کرزی می نمایاند،یعنی موضوع راازنظریه ی توطئه بیرون وبه واقعیت مبدل می کند.دوم،اینکه، رابطه ی کرزی راپارلمان کشورکه ازپیش بسیارپرتنش بود،بیشترخراب وبه بی ثباتی روزافزون اوضاع منجرمی شود.قرارگزارش رسانه ها؛پارلمان، واکنش مقدماتی خودرانشان داده وسخن های کرزی مبنی برهمسویی باپاکستان رابه زیان منافع ملی خوانده است .سوم،طوریکه درویب سایت آسیاتایمزآمده است:"کرزی به هندمراجعه کرده بودکه دیگربه جبهه ی متحدکمک ننمایدوازاوحمایت کند.درعوض، اوآماده است که هرگونه کمک رابه هندبکندتاازطریق افغانستان درپاکستان بویژه ازطریق قندهاردربلوچستان، بی ثباتی بیافریند.ازاین رو،هندپاپیش گذاشته نگذاشت که اوباما،کرزی واداره ی فاسداورابرکنارنماید.باآن همه بازی هایی ناپاک سیاسی- مالی ی که صورت گرفته است،اکنون پرسش اساسی این است که پس ازامضای معاهده ی استراتیژیک باهندوایستادن درکنارپاکستان ،کرزی چه می تواندبه دهلی نوبگوید؟

برهمه خبرگان وآگاهان سیاسی، چه درسطح منطقه وچه درسطح جهان واضح است که نه پاکستان توانی داردکه امریکاازآن احساس خطرکرده علیه آن واردجنگ شود؛ونه امریکایاهند،درحال حاضریاآینده ی نزدیک یادور،فکرجنگ طلبی رادرسرمی پرورند.دررابطه باتوان مقاومت پاکستان دربرابرامریکا،ازسخنان ریچاردآرمی تاج معاون وزیرخارجه ی دولت بوش درهفته ی پس ازرخ دادیازدهم سیپتامبر2001به ژنرال محمودرئیس آی اِس آی دروزارت خارجه ی امریکا،همگان اطلاع دارند که گفته بود:"یاازحمایت تروریسم دست برداشته باماهمراه می شوید یاآنقدربمبارد تان می کنیم که به عصرحجر/سنگ بروید"!پس ازشنیدن سخن معاون وزیر،رئیس آی اِس آی باشتاب به پاکستان برگشت ورئیس خودراازموضوع آگاه کرد.ژنرال مشرف رئیس اوکه پیام رادریافته بود،اعلام کردکه برای نجات پاکستان، ازحمایت طالبان دست برداشته، درسنگرجنگ علیه تروریسم ایستادمی شود.پیشترازتهدیدآرمی تاج،درماجرایی ایمل کانسی،بلوچ پاکستانی که درمرکزسیا/سازمان اطلاعات مرکزیی امریکادرسال1998،دست به قتل زده وبه پاکستان فرارکرده بود،واداره ی تحقیقات فدرا/اِف بی آی دنبال اومی گشت.زمانیکه سخن ازپرداخت پول بخاطردستگیریی کانسی بمیان آمدوقرارشدکه دوصدهزاردلاروعده شودتااوراهرکسی که می تواندتحویل بدهد،یک بازرس امریکایی گفته بودکه:"دوصدهزاردلارمبلغ زیادی می باشد؛دربدل،اگردوصد دلاربه رئیس جمهوریاهرمقام بالایی پاکستانی بدهیدزنش راتحویل میدهد."بنگرید!امریکایی هاباچنان برداشتی ازپاکستان،چگونه می خواهندبه جنگ علیه آن بپردازد!

بااینکه درشرایط کنونی، امریکاو هند، عزمی برای جنگ علیه پاکستان ندارند؛وازسوی دیگر،اقتصادپاکستان توان سیرکردن یک وقت نان خوب رابرای مردم آن کشورندارد،سخن گفتن ازجنگ این یاآن کشورعلیه پاکستان تنهادرخبرگی وفهم سیاسی کرزی می گنجد.البته که امریکابرپاکستان فشارهای نظامی- سیاسی ومالی واردمی کندتاازحمایت تروریسم درافغانستان ومنطقه دست برداشته اوضاع اجتماعی- سیاسی واقتصادی خودراطوری بهبودبخشدکه هم درپاکستان؛وهمچنان،درافغانستان به بازگشت صلح وثبات مددکارثابت شود.

طرفه اینکه،کرزی زمان رابسیارغلط فهمیده است.امروزپاکستان بیشترازهرزمانی دیگری درجهان بویژه درجهان غرب درمعرض بدگمانی قرارگرفته وزیرفشارجانکاهی واقع شده است.اگرکرزی،فهم ودرایت سیاسی ومشاوران سیاسی- نظامی- امنیتی ی درستی میداشت؛روح زمان رادرک کرده، بابهره برداری ازفشارهای روزافزون امریکاودرمجموع غرب، وامضای معاهده ی استراتیژیک  باهند،بهترین امتیازراازپاکستان می گرفت.وپاکستان هم که بسیارزیرفشارمی باشد؛طوریکه درمقاله ی"آقایی پرویزکیانی بسیارناوقت شده است،"نیزیادآوری شد؛ درحال خم شدن زیرفشارهایی روزافزون غرب می باشد،ازماجراجویی درافغانستان دست برمیداشت.بدبختانه،کرزی  دست آوردهایی ناچیز خودراهم پس ازابرازبرادری باپاکستان؛ بدون اینکه آن کشورتغییری درسیاست افغانی اش واردکرده باشد،ازدست داده ،وبه یک مهره ی بی معناواضافی مبدل شده است.حال که کرزی خودرادرمقابل پاکستان خلع سلاح کرده است،وظیفه ی مردم افغانستان بویژه آگاهان ونمایندگان  مردم است که باهوشیاری وپیشگامی، مانع ویرانگری هایی هرچه بیشترپاکستان درکشورخودشوند.اگرروشنفکران، احزاب سیاسی ،جامعه ی مدنی،مجاهدان دیروزکه ازپاکستان توهین هاوتحقیرهادیده اند،البته نه آن هایی که درشکم پرستی دست بالاپیداکرده اند، واعضای پارلمان،و... درزمینه کاری راازپیش نبرند،کمک به همان اشتباه مرگباری می کنندکه کرزی کرده است.

پانویس:

1-jang.com.pak/jang/oct2011-daily/24-10-2011/main.htm