سپاس فراوان ازدوستا نی که ازهشدار بنده درباره غلط نویسی استقبال کرده اند

ابراهیم ورسجی
بیست وهفتم ماه سرطان 1397
اکنون که ، دوستان ازهشداربنده درباره غلط نویسی استقبال وبه درست نویسی درزبان فارسی مهرتا یید گذا شته اند! بهتراست که خد مت آن ها ودیگر فرهنگیان عرض نما یم که پدیده ای گلوبلایزیش یا جهانی سازی ، بیشترازسیاست واقتصاد، زبان ما را زیرفشارگرفته است. نتیجه فشارنامبرده هم واژه های زبان انگلیسی یا زبان جها نی سا زان است که درست ونا درست بی شماروارد زبان فارسی می شوند. به این معنا که، اگرهجوم زبان انگلیسی را با غلط نویسی ای بومی جمع کنم ، نتیجه این می شود که درآینده نزدیک زبان فارسی ای مسخ شده ای خواهیم داشت.
بهرصورت، با تا کید بردرست نویسی، به اطلاع دوستان می رسانم که زبان با ما وما بازبان چهارگونه رابطه ی کاری داریم:نخست، سخن گفتن که درآن با سواد وبی سواد هردوسخن می گویند؛ دوم،شنیدن که دراین هم با سواد وبی سواد می شنوند؛سوم، خواندن به زبان که متاسفا نه بی سواد ها ازآن محروم می باشند؛ چهارم، نوشتن با زبان که موضوع بحث من با دوستان می باشند. معلوم است که همین بخش چهارم دشوارترین رابطه ای با سواد ها با زبان می باشد. اگرتعریف یونسکو / بخش فرهنگی سازمان ملل ازبا سواد را با دشواری درزبان نوشتاری اضافه کنم، با سواد های وطن ما تا اندازه ای زیادی درتنگنا قرار می گیرند.
بطورنمونه، یونسکو باسواد کسی را معرفی کرده است که زبان فراگیروطن خود ویک زبان خارجی را بداند. وقتیکه ما درنوشتن سره زبان مادری یا زبان فراگیروطن خود دشواری داشته باشیم، دشواراست که یک زبان مهم خارجی را یاد بگیریم. ازاین رو، بدوستان فسبوکی ام وفرهنگیا نی که ما یل به درست نوشتن می با شند، پیشنهاد می کنم که کتاب های زیررا پیدا کرده بخوا نند:نخست، ادبیات چیست؟ ازژان پل سارترکه به فارسی ترجمه شده است. دوم، دستورزبان فارسی ، ازپنج استاد:عبدالعظم قریب، ملک الشعرای بهار،بد یع الزمان فروزان فر، جلال همای ورشید یا سمی. سوم، ترازیا روش نویسند گی، ازدکتراسد الله مبشیری. چهارم،مختصری در تاریخ تخول نظم ونثرپارسی، ازدکترذبیح الله صفا.