سیا ست های کُرد ستیزا نه ای کشورهای دارای جمعیت کُرد ؛ دیر یا زود،خاورمیانه را به سوی فاجعه سوق می دهد

ابراهیم ورسجی
سیزدهم دلو1396
این تحلیل ؛ درپیوند به مقاله آلیکس کا لینیکوس زیرعنوان:" امپریالیسم رنج کرد ها را پایان نمی دهد"، برگردان: مبین رحیمی، پخش شده درسایت را دیوزمانه بتاریخ دوازدهم بهمن / دلو، ارایه شده است.ازاین که درصفحه فسبکم پخش شده است، لازم دانستم که درسایت اندیشه هم پخش شود تا دوستان ازآن مستفید شوند! ترکیه ، ایران ، عراق وسوریه ، به ترتیب دارای جمعیت های بزرگ کُرد می باشند. با کمال تا سف،ازمرگ امپراتوری عثمانی درپا یان جنگ جهانی اول یا 1918 تا کنون ،درکشورهای نامبرده خشن ترین برخورد ها با کُردها صورت گرفته است. درترکیه که دارای بیشترین جمعیت کرد می باشد، اتاترک بنام سیاست همه باشند گان ترکیه ترک هستند؛ بیشترین فشارها را برکرد ها وارد کرد وسکولاریسم را هم درجهان اسلام بد نام کرد. من که تاریخ ترکیه را منتقدانه بررسی کرده ام ونوشتن کتاب" اسلام وسکولاریسم" هم چنین ایجاب می کرد. می دانم که سکولاریسم ولائیسیته بدون دموکراسی وکثرت گرای های مذهبی ونژادی معنای ندارند. بهرحال،ازیک نظامی تفنگ داری مانند اتاترک توقعی بالاترازآن نباید کرد.
خوشبختانه، درسال 1950 ، عد نان مند رس سیا ست مدار سکولاروعارف با تحقق سکولاریسم دموکراتیک، ازفشاربرکرد ها کاست.ازاینکه نظامی های تهی مغزوتفنگ داردرسال 1960، حکومت دموکراتیک مند رس را سرنگون وخود ش را شهید کرد ند، فشاراتاترکی دوباره برشانه های کرد هاتحمیل کرده شد. نتیجه توحش نظامی های ترکیه برکرد ها این بود که عبدالله اوجالان رهبرکرد ها درسال 1974، با سید قطب خدا حافظی وبه مارکسیم روی آورد وجنگ های چریکی علیه نظامی گری ترکیه را شروع کرد. درحالیکه اوجالان به مارکسیسم وجنگ های چریکی با حزب کارگران کردش علیه نظامی گری ترکیه روی آورده بود، درسال 1979 ، انقلاب دموکراتیک مردم ایران رخ داد وسط خمینی مصادره گردید. درسال 1358 درتهران بودم که علامه احمد مفتی زاده رهبر کرد ها به قم نزد خمینی رسید ومطالبات کرد ها را پیش کش او کرد. وقتیکه مطالبات مفتی زاده توسط خمینی رد شد، او درحسینیه ارشاد سخنرانی وخداحافظ تهران گفت وروانه کردستان شد. آخوندیسم هم او را زندانی وشهید کرد!
درحالیکه مفتی زاده روانه زندان خمینی شده بود،علامه شیخ عزالدین حسینی وگروه کومله مطالبات خود را مطرح کردند که رد آن توسط خمینی به جنگ چریکی آن ها علیه جمهوری اسلامی منجرشد. بیاد دارم که بازرگان وبنی صدر طرفدارحقوق دهی به کرد ها بود ند وخمینی با انکارحقوق آن ها فرمان کشتارشان را داد. اگرچه خمینی با کشتارحق طلبی کرد ها را کوبید،اما جنگ های چریکی آن ها ادامه یافت ، اما نه به اندازه مباره اوجالان علیه حکومت ترکیه. درحالیکه سرکوب وخشونت نظامی های ترکیه علیه کرد ها ادامه یافت ، آن هاهم نظامی کشی کردند. درچنان شرایطی ، درسال 1998 ، سیا وموساد، اوجالان را ازهواپیمای که ازمسکو روانه آتن بود، دستگیر وتحویل شبکه امنیتی ترکیه داد ند! درحالیکه اوجالان در استانبول زندانی بود ، رجب طیب اردوگان درسال 2002 برای گرفتن آرای کرد ها شیوه نرم با پ ک ک، حزب او درپیش گرفت. شیوه ای که به موافقه میان اردوگان واوجالان درسال 2014 انجامید. وقتیکه اعلامیه مشترک اردوگان واوجالان را که اول حمل 1393 درشهرازمیربه آگاهی یک جمعیت بزرگ رسانده شد،ازطریق رسانه ها مطالعه کردم؛ خوشحال شدم که اوجالان ازمبارزه چریکی روی برتافته وبا اردوگان اسلام گرا صلح کرده وهردو مشکل کرد ها را حل می کنند. درآن اعلا میه ، اوجالان به کرد ها گفته بود که اگرتطبیق نشد،مرا مرده حساب کنید.ازآن سخن او، دریافتم که کرد ها چه رهبری با وجدانی دارند؟!!
متاسفانه ،اردوگان مطا بق معاهده عمل نکرد وکرد هاهم جنگ چریکی خود را ازسرگرفتند.اردوگان که ازعهد شکنی خود احساس شرمساری نمی کند؛اکنون ،جنگ احمقانه ای را بنام جنگ علیه تروریسم درسوریه علیه کرد ها شروع کرده است. درعراق هم همه می دانیم که کرد ها معاهده حکومت فد رالی را با حکومت شیعه جورج بوشی- خامنه ای بغداد امضا کرده بود ند. متاسفانه، حکومت امریکای بغداد مخالف آن عمل کرد ونتیجه همه پرسی جدای طلبانه ای بارزانی درکردستان عراق بود که توسط اردوگان،خامنه ای وحکومت قهقرای بغداد محاصره ولغو کرده شد. درکشورسوریه هم که جمعیت دومیلیونی کرد دارد، حافظ اسد جنایت کاردرسال 1997 ، هزارمین سالگرد شکست جنگ های صلیبی توسط صلاح الدین ایوبی کرد تباررا جشن گرفت اما برای کرد های خود تذکره توزیع نکرد. امریکا وانگلیس هم ازکمک کرد های سوری وعراقی علیه داعش استفاده کرد ند وازهمه پرسی آن ها درشمال عراق حمایت نکرد ند. به این خاطرکه، حکومت بغداد نوکرشان می باشد. بهرحال،مظلومیت کرد های خاورمیانه وحق خواهی شان یک حقیقت تلخ می باشد. حقیقتی که کشورهای دارای جمعیت کرد با ید آن را درک وبا پذیرش حکومت های دموکراتیک فد رال خواست کرد ها را برآورده نما یند.درغیرآن،محرومیت تاریخی به خیزش های متحدانه منجرشده حکومت های نژادی انحصارگر وکرد ستیزخاورمیانه را گرفتاربحران حتا فاجعه می نماید.