گفت وگوهای نخست وزیران هندوپاکستان درنیویارک؛بدون نتیجه پایان یافت

ابراهیم ورسجی
7-7-1392
ازروزسه شنبه24سیپتامبرکه گردهمایی سالانه ی سران کشورهای عضوسازمان ملل، آغازبکارنموده است،سخن رانی ها وگفت وگوهای نخست وزیران هند وپاکستان،بیشترازهمه برای نویسنده جالب به نظرمی رسد.البته،بدودلیل:نخست این که،67سال می شود که پاکستان بدون این که گامی سود مندی درجهت رفاه اجتماعی- اقتصادی- بهداشتی ای مردم خود برداشته باشد وبخش شرقی خود را هم درسال1971ازدست داد،مصروف بحث وماجراجوی درباره ی کشمیرباهند می باشد.پرسمانی بی نتیجه ی که باهزینه ی میلیاردها دلار، زیان های بی شماری را درفرایند توسعه ی اجتماعی-اقتصادی- فرهنگی- سیاسی ای هردوکشور،بویژه پاکستان وارد نموده است.دوم،پاکستان که نظامی هایش در چندجنگ بخاطرکشمیر،دربرابرهند، شکست خورده اند،تغییرموضع داده ازرویاروی ارتش هابه صا درنمودن تروریستان مذهبی به بخش کشمیرهند، دست زده است. صادراتی ویرانگرانه ی که بیشترازهند،افغانستان واکنون خود پاکستان را رنج میدهد!بطورنمونه،امروزیکشنبه29سیپتامبر-7میزان،تروریستان درقصه خوانی،بخش بسیارشلوغ پشاور،بم گذاری کرده39نفرراکشتند و81نفررازخمی کردند.
دراین راستا،باآغازگردهمای های سالانه ی مجمع عمومی سازمان ملل که درآن، هم نخست وزیرهند وهم همتای پاکستانی اش، سخن رانی وموضع های کشورهای خود را بیان نمودند؛ واقعیت تلخ این است که، پاکستان بخاطرصادرات تروریستی به افغانستان که حکومتش زیرسایه ی امریکازندگی می نماید،ازنظراخلاقی- سیاسی،بسیار زیانمند شده است.به سه دلیل:نخست این که،درافغانستان، دربرابرجامعه ی جهانی، بویژه امریکا، قرارگرفته است که فربه شدن موضع هند درواشنگتن راسبب شده است که امضای معاهده ی فن آوریی اتومی- غیرنظامی میان واشنگتن ودهلی پس ازگفت گوهای دوطرفه، دال براین گفته می باشد.دوم این که،درپرسمانِ کشمیریا پرسمانی پافشاری می کند که جامعه ی جهانی درتایید یارد آن، فایده ی رابرای خود نمی بیند.سوم این که،هند،کشمیررا بخشی جدای ناپذیری خاک خود دانسته درباره ی آن درسازمان ملل ونهادهای منطقه ی باپاکستان گفت وگونمی نماید.
ازجانب دیگر،زمانی که پاکستان ازپرسمان کشمیرسخن می گوید،هند تنها به این اصل تاکید می کند که درباره ی دوپرسمان زیرگفت وگومی نمائیم:نخست،آرامش درخط مرزیی مشترک میان هردوکشمیر.دوم،پایان دادنِ پاکستان به کالای تروریستی- صادراتی اش به هند.ازاین رو،من موهان سینگ،نخست زیرهند، درگفت وگوی روزجمعه ی خود،بااوباما،رئیس جمهورامریکا،به اوگفت که"پاکستان گهواره ی تروریسم می باشد"وهند،ازاین ناحیه نگرانی دارد وعین پرسمان راروزشنبه، بازدرسخن رانی خود درمجمع عمومی سازمان ملل تکراروازپاکستان خواست که به نقض آتش بس درخط کنترول توجه وبه صادرکردن تروریستان ازآن طرف به این طرف، پایان بدهد.جالب این است که روزجمعه،شریف،نخست وزیرپاکستان،درسخن رانی خود کوشیده بود که کشورش رایکی ازمبارزانی سرسخت علیه تروریسم جابزند وهمچنان ازتمایل خود به گفت وگوهای دوستانه باهند درباره ی کشمیرسخن گفته بود.ازهمه خنده دارتراین که،روزپنجشنبه25سیپتامبر،یک روزپیشترازسخن رانی شریف درسازمان ملل،تروریستانی واردشده ازکشمیرپاکستان به کشمیرهند،به عملیات تروریستی دست زده بودند که درنتیجه ی آن،13نفرکشته وشماری هم زخمی شدند.کارِتروریستی ای که هم خلاف گفته های شریف بود وهم موضع هند را درسازمان ملل تقویت می کرد.سینگ که ازبازیی دوگانه ی پاکستان آگاه می باشد ،درسخن رانی روزشنبه ی خود،سخن گفتن باپاکستان درباره ی کشمیر را دورازامکان،اماازسخن گفتن درباره ی امن وآرامش درخط کنترول وپایان دادن به پایگاه های آموزشی- تروریستی درپاکستان وصادرنمودن تروریستان به هند وعده داده بود.
ازاین رو،روزیکشنبه29سیپتامبر-7میزان،سینگ وشریف،نخست وزیرانِ هند وپاکستان،دریک هتل،درکنارمقرسازمان ملل،درنیویارک، گفت وگونمودند.نویسنده که درسایت اندیا پریس،دربخش هندوستان تایم وسایت روزنامه ی دان / بامداد،چاپ پاکستان،گزارش خبریی گفت وگوهای هردونخست وزیررا خواند.برایش روشن شد که گفت وگوی هردونخست وزیر،نتیجه ی دیدنی ای دربرنداشته است.شانکرمیمن،مشاورامنیتی نخست وزیرهند،پس ازگفت وگوهای نخست وزیران، گفت که، جانب هندی بدوموضوع انگشت گذاشته است:نخست،پایان دادن به خلاف ورزی های پاکستان درشکستن آتش بس درخط کنترول مرزی.دوم،پایان دادن پایگاه های آموزش وصادرات تروریسم ازپاکستان به هند.همچنان،دادگاهی کردن عاملان تروردرهتل مومبه ی درسال2008که166کشته برجای گذاشته بود.وقتی که درسایت دان/بامداد،گزارشِ خبری درباره ی گفت وگوهای هردونخست وزیرراخواندم،این نکته برایم جالب بود که نخست وزیرپاکستان ازدست اندازیی هند دربلوچستان شکوه نموده است که درپاسخ او،همتای هندی اش گفته است که کشورش نقشی درکشمکش های بلوچستان ندارد.
واقعیت این است که،وقتی که نخست وزیرپاکستان ازنقش هند درآشوب دربلوچستان سخن می گوید،منظورش این است که هند ازطریق قندهاردربلوچستانِ پاکستان دست اندازی می کند.پرسمانی که بارهاپاکستانی ها درزمینه سخن هاگفته اند،وطرف های کابل ودهلی به رد آن پرداخته اند.دراخیر،نویسنده به این باوراست که،اختلافات هند وپاکستان موضوع درمیانی ای خودشان می باشد که پیوستگی ای به افغانستان ندارد.ازاین رو،کشانیدن افغانستان به عرصه ی رقابت های دهلی واسلام آباد،فایده ی به هیچ طریف ندارد.نه تنهافایده ندارد،بلکه هم برای آن ها وهم برای افغان ها زیان هم می رساند.بنابراین،نویسنده ازکرزی ونزدیکانش درامرسیاست بیرونی با این که اکثریت شان الفباخوان سیاست هم نیستند،می خواهد که نهایتِ کوشش را بنمایند تا کشورما میدانِ بازی های رقابت آلودِ هند وپاکستان نشود.همچنان،ازهند وپاکستان می خواهم که ازپرداخت پول به افغان های مزدورکه پول گیری وجنگ درجهت منافع دیگران پیشه شان شده است،خود داری نمایند.