حکومت پوشالی غنی- عبدالله را بخاطر خشونت گری علیه مظاهره کننده های صلح آمیز؛ بشد ت تقبیح می کنم

ابراهیم ورسجی
سیزدهم ماه جوزای 1396
چند روزقبل ، مقاله ی زیر این عنوان:( انتقاد نا پذ یری ؛ حکومت غنی را به سوی فاشیسم می راند) ، نوشته بودم؛ ودرآن مقاله، فاشیسم را بطورکوتاه، خود پسندی ودیگراندیش نا پذ یری تعریف کرده بودم. بلی، نهایت خود پسندی ، انتقاد ناپذیری ودیگراندیش ناپذ یری ، بی‌منطقی ومتوسل شدن به خشونت علیه منتقدان ومخالفان سیاسی می باشد. جالب این است که ، درقانون اساسی وقانون مدنی افغانستان ، حزب های سیاسی مخالف وتظاهرات مسا لمت آمیز وانتقاد ازحکومت درنظرگرفته شده است .روشن است. همین که غنی طالبان تروریست را دشمن ندا نسته مخالف می‌گوید ودرجریان مبارزه انتخاباتی خود درقندهار به رهاکردن تروریستان اززندان به مردم افتخارنمای هم کرده بود! درواقع، نشان داده بود که چه تعریفی ازقانون،حزب مخالف ، وتروریستانی دارد که روزچهارشنبه دهم ماه جوزا بیشتراز100 نفر را شهید و463 نفررا زخمی کرده اند.
دراین راستا ،همه می‌دانند که، مظاهره کننده های روزجمعه 12 جوزا ، قبلاً اعلام کرده بودند که به اعتراض ازبی کفایتی حکومت درتامین امنیت در افغانستان بویژه درکابل که منجربه انفجاردادن کانتینر پر از مواد منفجره توسط تروریستان در نزدیک کاخ ریاست جمهوری، کاخ ریاست اجرائیه ،سفارت های آلمان، ترکیه ، امریکاو... شد وجان ده‌ها شهروند کشورراگرفت وصدهانفررازخمی کرد؛ دست به مظاهره صلح آمیززده خواسته‌های خود را اعلام می کنند.درحقیقت ، اعلام پیشتر مظاهره کننده ها ازنهایت احترام شان به نظم وقانون درافغانستان حکایت می کند.
برخلاف ، حکومت فاسد ودرمانده که درسر ناخن های پاهای نظامی های آمریکای وسربازان ناتو زنده مانده است؛ با استفاده ازخشونت علیه مظاهره کننده ها ثابت ساخت که به قانون وصلح باور ندارد.اگرحکومت منحط غنی - عبدالله به قانون وزندگی مدنی باورمی داشت، تظاهرات صلح آمیز را به خشونت کشانده 6 نفررا شهید و11نفررا زخمی نمی کرد. شایان ذکر است. وقتی که صحنه ی تظاهرات صلح آمیزمظاهر کننده ها ومرمی باران کورکورانه ی پولیس ها وسربازان حکومت درمانده به آن‌ها درکابل را ازطریق شبکه تلویزیون طلوع دیدم،تکان خوردم! تکان به این خاطرکه، حکومتیکه بزرگان پولیس ها وامنیتی هایش نتوانستند مانع تروریستان دررساندن تانکرمملو ازمواد منفجره از قندهار ، یا خوست ،ویا ننگرهار به کابل شوند. درواقع، با ناتوانی خود کمک به تروریستان کردند تا درزیرریش رئیس جمهور تانکر پُر از مواد منفجره را منفجرساخته 110 نفررا شهید و463 نفر را زخمی نمایند. متاسفانه، آن های نتوانستند مانع فاجعه روز چهارشنبه شوند، اما توانستند مظاهره ی صلح آمیز را به خشونت کشیده مردم کابل را غمکین وتروریستان وبادارشان را خوشحال نمایند! .
اکنون که ، حکومت پوشالی دست به خشونت زده ومظاهره کننده های صلح آمیز را غمگین وعصبانی ساخته است، به سران حکومت می‌گویم که بشرمید! به این خاطرکه،بعد از انفجار روزچهارشنبه دهم جوزا درنزدیک کاخ ریاست جمهوری ونزدیک سفارت آلمان ، بهتربود که وزیرداخله، رئیس امنیت ملی ومشاورامنیتی رئیس جمهور غنی استعفی می کردند. به این لحاظ که، انفجار روزچهارشنبه نتیجه ی نابکاری ونادانی آن ها می‌باشد. بلی، ازکاربرد خشونت علیه مظاهره کننده های صلحجو، معلوم می‌شود که رئیس جمهور ورئیس اجرائیه گوش‌های حق شنوی ندارند.
وقتی که سران حکومت پوشالی ای زنده مانده درسرناحن های پا های سربازان امریکای وناتو شرم ندارند وبی حیای را ازسرگذشتانده وبه خشونت هم متوسل شده اند، سؤال این است که مردم بویژه مظاهره کننده های وفاداربه قانون ونظم چه باید بکنند؟ درحالیکه می‌دانم پاسخ سؤال یاد شده سیاه کردن ده‌ها صفحه کاغذ را می طلبد. باوجود آن ،بطورکوتاه، پاسخ پرسش یاد شده را این گونه ارایه می کنم:نخست، من به حیث یک نویسنده، فعال فرهنگی وتحلیل گر سیاسی، تا روز قبل ازکاربرد خشونت توسط حکومت علیه مظاهره کننده های صلح آمیز،بخاطرفقدان حزب سیاسی فراقومی، باور داشتم که حکومت درمانده باید اصلاح ، تقویت وکارآمد ساخته شود.متاسفانه ، خشونت گری حکومت لرزان علیه مظاهره کننده های صلحجو نشان داد که قابل اصلاح وتقویت نمی باشد.دوم، حال که حکومت قابل اصلاح نیست، به نفع مردم به‌خصوص آگاهان وسیاست کاران بیرون حکومتی افغانستان می‌دانم که کارهای زیررا روی دست بگیرند: نخست،سران حکومت را زیر فشار قراردهند تا وزیرداخله، رئیس امنیت ملی ومشاور امنیتی رئیس غنی رابخاطر ناکارآمدی درکارهایشان که نماد آن فاجعه رزوچهارشنبه دهم جوزامی باشد، مرخص نمایند.درگام دوم، مظاهره کننده ها وفرهنگیان افغانستان باید به فشار به رئیس جمهور ورئیس اجرائیه بیفزایند تا ستون پنجم یا تروریستان درون حکومتی را پاکسازی وروانه زندان نمایند. اگر رئیس غنی وعبدالله پیشنهادهای یاد شده را عملی نکنند،مسئولیت مظاهره کننده ها وهرشهروندآگاه افغانستان می‌باشد که یک جبهه سیاسی فراقومی شکل داده درفکر یک حکومت موقت ومرخص کردن حکومت کنونی شوند. درغیراین صورت،غنی وتیمش کمک به تقویت تروریستان بدلیل ستمی- نژادی می کنند ونیروهای دیگر درواکنش آن‌ها کمر به جنگ علیه تروریستان بسته درواقع هردو جناح کشوررا دریک جنگ وآشوب بلند مدت فرو می برند!