دشواری های طا لبان ؛ درراه رسیدن به توافق با حکومت ، درجهت تا مین صلح درافغانستان

بخش سوم ابراهیم ورسجی بیست و سوم ماه سنبله سال 1399 دورنخست گفت وگوهای هیات حکومت افغانستان با هیات طالبان دردوحه ، با تعیین تیم تما س میان هردو طرف به پا یان رسیده است. درحا لیکه شروع گفت وگو ها میان حکومت افغانستان وطالبان را گامی به پیش می دانم ، بهتراست که ازدشواری ها درسرراه دومی برای رسیدن به توافق وصلح با اولی پرده برداری کنم. اگرچه طالبان دشواری های زیادی درسرراه رسیدن به صلح با حکومت دارند ، برای اینکه نوشته طولانی نه شود ،به چند دشواریی گروه نامبرده انگشت گذا شته درباره آن ها بطورمختصرابرازنظرمی کنم: نخست، طالبان ؛ برهه ای فرهنگی وسیا سی کنونی ای افغانستان را بطور درست درک کرده نمی توا نند؛ دوم ، طالبان توان تعیین سرنوشت خود را ندارند. یعنی سرنوشت آن ها دراختیار نظامی های پا کستا نی می با شد ؛ نظا می های که خواسته های نا درستی درافغانستان دارند وطا لبان هم ابزارآن ها برای رسیدن به چنان خوا سته های می با شند؛ وحکومت افغانستان هم با خواسته های آن ها همنوای کرده نمی تواند ؛ سوم ،درداخل حکومت افغانستان ، هم طالبان دریشی پوش هم مخالفان آن ها ازدیگر قوم ها حضور دارند؛ چهارم ، غیراز پا کستان وتا حدی مبهمی ایران ، دیگر کشورهای منطقه نظر منفی راجع به طا لبان وحضورقویترآن ها در حکومت بعدی افغانستان دارند. دررابطه به اصل نخست ، به صراحت می گویم که طا لبان اکنون همان ذهنییتی را دارند که در هفته ای نخست ماه میزان سال 1375 ، که زیرفرمان نصیر الله با بر وزیر داخله پا کستان وحما یت های پنها نی امریکا وانگلیس بر کا بل تحمیل شده بود ند داشتند. ذهنیت زن ستیزوارتجا عی وکهنه وقبا یلی. ازاین نگاه که ،جنگ های با همی ای دسته های مسلح جهادی کا بل را ویران کرده بود ومردم ازنبود امنیت به ستوه آمده بود ند ،شعار امنیت وشریعت طا لبان بطوردرست مورد پذ یرش افغان های قبا یلی وازروی نا چاری برای مردم کا بل وبرخی شهرهای دیگر قا بل تحمل شده بود. درآن برهه هم، بعد ازاستوارشدن اداره تاریخ زده طا لبان درکا بل، درپشاورشا هد بودم که همه با سواد ها وخانواده های آن ها شهر ها را ترک وبه پا کستان وغرب وایران وتاجیکستان وازبکستان مهاجرت کرد ند. ازسوی د یگر،طا لبان درآن برهه وحشی وخشن وزن ستیزبود ند اما به گونه ای کنونی تروریست نبود ند! طوریکه د یده شد ، بعد ازجنگ امریکا علیه تروریسم واعزام طا لبان والقاعده به کویته وپشاور، طا لبان توسط نظا می های پا کستانی بازسازی ودرسال 2004 دوباره به افغانستان صادرکرده شد ند ؛ ازآن وقت تاکنون ، بطرز ترسناکی تروروتوحش کرد ند ؛ تروروتوحشی که ادامه دارد. افزون برآن ، طالبان درمناطق قبا یلی ونیمه شهریی زیر کنترول تروریستی خود مکتب ها را بروی دختران بستند وزنان را ازاداره های محلی بیرون وآن ها را شلاق کاری های وحشیا نه ای درظاهرشرعی کرد ند ومی کنند! توحش وترورودانش ستیزیی که زنان ومردان افغانستان فراموش کرده نمی توا نند. وارونه ای آن ، در18 سال وهشت ماه ودوازده روز گذ شته ، حکومت ها برای عوان فریبی وبا داران امریکای- انگلیسی ای آن ها برای تقویت ذهنیت غرب گرای هم نوگرای ودفاع ازحقوق زنان کرد ند هم کمیسیون حقوق بشرووزارت امورزنان را راه اندازی کرد ند هم هم انفجاراطلاعا تی زاده فنی آوریی مدرن رسا نه ای ، یا انترنت ، فسبوک ، تویترو... زنان شهری را که خیر حتازنان ودختران روستای را ازطریق تلفون های همراه وتلویزیون های ما هواره ای ومکتب ها تکان داده وحق طلب سا خته است. انفجاراطلاعاتی وفن آوریی رسا نه ای مدرن که زنان را آگاه وحقوق برابرخواه بامردان کرده است. حقوق خوا هی که چا لش بزرگ برای طا لبان تاریخ تیر شده ودراصل تاریخ زده می با شد. بطورنمونه ، در گفت وگوهای طالبان با هیات حکومت دردوحه ، بطور روشن د یده شد که چهار خانم عضو هیات حکومتی کشمکش لفظی را با اعضای هیات طا لبان را شروع وگفتند که به عقب برنمی گرد ند. عبدالله رئیس هیات حکومت هم دموکراسی وپذ یرش آن توسط طالبان را پیش کش کرد. پمپئو وزیر خارجه امریکا هم بر اصل پذ یرش دموکراسی وعدم عقب نشینی افغانستان به دوره تاریک طالبان را مطرح ودرواقع نشان داد که آن ها به فردا بنگر ند نه به د یروز.همین نظررا وزیر خارجه انگلیس ووزیرخارجه هند هم ابراز کرد ند. همچنان ، ازنظر فرهنگی واید ئو لوژیکی ، جنبشی بنام فمینیسم / جنبش برابری زنان ومردان خواهی در جهان سربلند کرده است. جنبشی که درجا معه زنان شهری حتا روستای افغانستان هم گوش های شنوا پیدا کرده است واید ئولوژی قبا یلی وعقب ما نده ووحشی طا لبان را در داخل افغانستان ومنطقه غرب وشرق جهان به چا لش می گیرد! دررابطه با بی اختیاربودن طالبان وسلطه نظامی های پا کستانی به سرنوشت آن ها، واقعیت این است که پا کستان یا با دار طا لبان نگران مناسبات نزد یک حکومت کا بل با دهلی نو می باشد وبارها گفته است که حکومت افغانستان ازهند وپا کستان تنها دوستی با یکی را انتخاب کرده می تواند! خواست احمقا نه ای که هرگزمورد پذ یرش حکومت افغانستان واقع نمی شود. بنا برآن ، اگرطا لبان با حکومت افغانستان صلح می کنند، با ید حلقه غلامی پا کستان را ازگردن خود بیرون ودوربریزند! درغیرآن ، دشمن استقلال وحاکمیت سرزمینی افغانستان بو د ند ومی باشند. درست است که ، درداخل حکومت پوشا لی غنی ، طالبان دریشی پوش طرفدارپا کستان یا ستون پنجم آن حضوردارد وبارها به کمک طالبان ریشو- تروریست ، سربازان وپولیس ها وژنرال های دیگرقوم ها به خصوص تا جیک ها را شهید وزخمی کرده است. یعنی همان طا لبان دریشی پوش درون حکومتی کمک کننده ای طالبان ریشو- تروریست درتوافق صلح طالبانی-پاکستانی می باشند. برخلاف آن ها ، دسته ها وگروه های هوشمند ازدیگر قوم ها به خصوص تا جیک ها وازبک ها وهزاره ها درحکومت وبیرون آن حضورفعال دارند. حضوریکه کمک درجهت تا مین صلح با خلع سلاح طالبان وبرگشت آن ها بزند گی عا دی ودرصورت امکان روی آوردن آن ها به مبارزه سیا سی وقانونی خوا هد کرد. دراخیر نوشته ، به طا لبان می گویم که در سطح منطقه ، تنها پا کستان با دار وحامی آن ها می با شد وایران هم که برای تولید درد سرمعامله گرانه برای امریکا نگاه فرصت طلبانه نسبت به آن ها دارد. چین هم که پا کستان بالای آن حساب می کند ، سخن گوی وزارت خارجه آن اعلام کرد که اداره طالبان را برسمیت نمی شنا سد. یعنی طالبان درفکر صلح با حکومت افغانستان با شند نه در فکر احیای امارت تاریخ تیر شده ای خود. تا جیکستان وازبکستان وترکمنستان وقرغیزستان وقزاقستان وروسیه هم که مدافع تا مین صلح درافغانستان ازطریق گفت وگوهای جاری دردوحه میان حکومت کا بل وطالبان می با شند وازاداره قبلی طا لبان حسا بی نفرت داشتند واعاده ای آن را برنمی تا بند. بنا برآن ، به نفع طالبان می دانم که دوکاررا انجام دهند:نخست ، یوغ برد گی پاکستان را ازگردن خود بد وراندازند ؛ دوم ،با پذ یرش دموکراسی وحقوق بشر وبرابری حقوق زنان ومردان وحکومت قانون وآزادی بیان ،خود را نوسازی کنند. درغیرآن ، مردم افغانستان ومردمان منطقه وجهان نفرین شان کرده ومی کنند! ادامع دارد.