امسال ، روز جهانی زن ، روز فرخنده برای زنان افغانستان معلوم نمی شود

ابراهیم ورسجی
هژدهم ماه حوت 1398
همه ای آگا هان افغانستان ،منطقه وجهان ، آگا هی دارند که روز هشتم مارس - هژدهم حوت ، توسط سازمان ملل به حیث روزجهانی زن برسمیت شنا خته شده است. بنا برآن، همه ساله ،همه زنان جهان ازروز نامبرده به حیث روز موفقیت خود بزرگدا شت به عمل میا ورند. ازاین که ، درد یگر مقا له های خود ،به منا سبت روزجهانی زن ، در باره مبارزه زنان درجهت تحقق حقوق برابر شان با مردان وتثبیت حقوق آن ها دربسیاری کشورها چه پیشرفته چه عقب مانده ازگونه افغانستان بررسی های تاریخی کرده ام ویک جنبش بنام جنبش فیمینیسم / جنبش حق خواهی زنان هم درکشورهای پیشرفته هم در کشورهای عقب ما نده فعال می با شد، به پیشنه ای جنبش حق طلبی زنان تماس نگرفته از کسانی که خواستار آگا هی بیشتر درزمینه می با شند ،می خواهم که به صفحه رخنامه ، سایت های اومانیسم / انسانی گرای واند یشه ، سا یت های نویسنده مراجعه نما یند.
ازاین نگاه که روز 29 ماه فوریه - دهم ماه حوت، توافقنامه با صطلاح صلح میان امریکا وطالبان امضا شده است ؛ توافقنامه ای که به تروریستان طالبان نما مشروعیت داده است. درواقع ، با عث غم وعصبا نیت زنان افغانستان شده است. وقتیکه از غم وعصبا نیت زنان افغانستان بخاطر امضای توافقنامه میان امریکا وتروریستان سخن می گویم ، استد لا لم بر عا مل های زیر متکی می با شد:
نخست ، توحش وزن ستیزیی طالبان ازهفته اخیر ماه سپتامبر 1996 تا نیمه دسامبر2001 - هفته اخیر سنبله 1375- نیمه ای پسین ماه قوس 1380، یا پا یان عمرننگین اداره تروریستی طالبان- القاعده- آی اِس آی، در افغانستان؛
دوم ،رهبران بزرگ نما وافراد بالا مقام دراداره وحشی شان طالبان درحالی زنان را ازادارات حکومتی بیرون ومکتب های دخترانه را بسته کرد ند که دختران خود شان در مدل سکول های انگلیسی زبان در کویته ،پشاور وکراچی و... درپاکستان درس می خواند ند ومی خوا نند؛
سوم، وعده های دروغین / توخا لی ای حکومت های پوشا لی کرزی-غنی- عبدالله وامریکا وبریتا نیا ، یا حامیان آن ها درجهت تحقق دموکراسی وحقوق بشروبهبود وضع زند گی زنان درافغانستان ازمرخص کردن حکومت طالبان تا کنون؛
چهارم ،مسخره تراین که ، برای بهبود وضع اجتماعی- سیا سی - حقوقی - فرهنگی زنان افغانستان ،کمیسیون حقوق بشر ووزارت امور زنان به ریا ست ووزارت زنان هم سا خته شد ند. نهاد های پوشا لی که گامی موثری در جهت بهبود وضع زنان برداشته نتوانستند. ازاینکه شعار درمیان بود نه عمل ، با ید کاری موثری درزمینه انجام داده نمی شد که نشد؛
پنجم ، شکست امریکا در مبارزه با تروریسم طالبان بخاطر اعزام کردن طالبان ریشو به پاکستان وبه قدرت رساندن طالبان دریشی پوش درکا بل وناتوانی طالبان دریشی پوش در حکومت سازی وکمک آن ها به بازگشت طالبان ریشو زیر فرمان نظامی های پاکستانی برای مبارزه مشترک طالبان قبیلگی دریشی پوش وریشو علیه د یگر قوم های خراسان افغانستان نا میده شده توسط هند بریتا نیا وروسیه تزاری ،درراستای تثبیت فاشیسم قبیلگی درقالب غربی نما ومذ هبی نما؛
ششم ، طالبان دریشی پوش کمک به بازگشت طالبان ریشو به نفع سیا ست افغانی- تروریستی پاکستان کرد ند ؛ بازیی نا پاکی که همه قوم های افغانستان حتا افغان ها ازآن زیا نمند شد ند. مثلا ، طالبان تروریست وریشو درقبا یل جنوب وشرق وقبا یلی های نا قل زمین داده شده در شمال وغرب افغانستان توسط کهنه استعمارزای ها،مکتب ها را بروی دختران حتا پسران بسته وکمک به جهل وتوحش کرد ند. ازاین نگاه که هم طالبان ریشو - تروریست هم طالبان دریشی پوش قبا یلی وبدوی می با شند وقرآن در سوره توبه آیه 97 ، اعراب را اشد درکفر ونفاق معرفی کرده است واعراب هم نه جمع عرب ها بلکه بد وی ها وقبا یلی ها می با شند ؛ حق با طالبان ریشو وطالبان دریشی پوش بد وی می با شد که درنفاق وکفر شد ت بکاربرده منافق بودن وکافربودن خود را نما یش دهند. نماد بارز د یگری این گونه بد وی گری ،اعضای طالبان شدن برخی خلقی های با ند های تباه کارتره کی وامین می با شد؛
هفتم ، بسیار خوشحال هستم که زنان درکا بل وبرخی شهرهای د یگرصدای اعتراض علیه توافقنامه امریکا با تروریستان بلند کرده اند؛ صدای که حتما به گوش سازمان ملل ومدافعان حقوق بشر وجمعیت های زنان حق طلب در سراسر جهان خواهد رسید!
با درنظردا شت مطا لب جمع بندی شده دربالا ،به صرا حت می گویم که ، از زن ها توسط طالبان دریشی پوش وبادارشان استفاده ابزاری با شعار های توخا لی ای دموکراسی وحقوق بشر نمای صورت گرفت وگام موثری برای بهبود موقعیت ووضع اجتما عی آن ها برداشته نشد. معلوم است که ، بی عملی در زمینه ،به عامل های زیر پیوند دارد:
نخست ،همفکریی طالبان دریشی پوش وطالبان ریشو - تروریست ونگاه قبا یلی آن ها به زنان وموقعیت اجتماعی- فرهنگی آن ها؛
دوم ،بی رابطه بودن طالبان دریشی پوش با قبا یل افغان ، کمک به بازگشت طالبانِ ریشو- تروریست به کمک نظامی های پاکستا نی کرد؛
سوم ،تمرکز امریکا به جنگ علیه تروریسم وسپردن حکومت سازی وبازسازی بدوش طالبان نا دان ودریشی پوش؛ دو مسئله ای سرنوشت سازی که هم بیشتراز هزار میلیارد دالر برای امریکا زیان مالی رسا ند هم 137 میلیارد دالر کمک آن برای اموردفاعی- امنیتی وبازسازیی افغانستان را اکثرا به جیب های دزدان به اصطلاح تکنوکرات یا نوکران خود ش واریز کرد هم ازنها یت درماند گی وادارش کرد تا تروریستان را نه مهار بلکه با آن ها توافقنامه صلح امضا کند. توافقنامه ای که یک هفته بعد ازامضا توسط تروریستان نقض وباعث شد که هم امریکا در ولا یت هلمند به پا یگاه تروریستان حمله ای هوای کند هم نهادهای امنیتی ودفاعی آن کشور اعتراف کنند که طالبان به توافقنامه ای که امضا کرده اند عمل نمی کنند. عمل نکردن طالبانِ تروریست به توافقنامه ، بیانگرسیا ست ناپخته امریکا درافغانستان وقبیله اند یشی نوکران افغان آن وهمکاری شان با تروریستان همتبار شان می با شد. سیا ست نا پخته وقبیله اند یشی که تا وان آن را مردم افغانستان به خصوص زنان پرداخته ومی پردازند.
بنا برآن ، پیشنهاد زیررا به زنان هم وطن خود کرده نوشته را پا یان می دهم: به آگاهی زنان رنج د یده از زن ستیزیی طالبان دردوره حکومت وحشی آن ها ودختران دورمانده از مکتب ها توسط همان وحشی ها ونا بکاریی طالبان دریشی پوش در حکومت داری وبی تا ثیر تمام شدن کمیسیون حقوق بشر ووزارت امورزنان دربهبود وضع زند گی آن ها ، می رسانم که بد قت متوجه این سخن نغزفارسی ( حق گرفته می شود ؛ داده نمی شود ) شوند. یعنی ، در همه حا لات ، یا زمینه ها ،با ید مبارزه برای رسیدن به حقوق شان کنند. همچنان ،درروزهای جمعه ، از کنار مسجد ها در کا بل وولا یت ها گذر کرده به سخن های زن ستیز ملاامام های مبلغ در مسجد ها گوش کرده بدا نند که آن ها را بطه به اسلام ندارند اما ازطریق اسلام نان می خورند وجیب عوام را خالی وپسران ودختران آن ها به خصوص دومی ها را در جهل وخرا فات بنام د ین نگهداری می کنند! همچنان ، ازفرهنگیان چه فرهنگیا نی که دغد غه د ینی دارند چه فرهنگیا نی که دغد غه نو آوری دارند ، می خواهم که از حق طلبی زنان یا مادران وخواهران وخا له ها وعمه ها وهمسر ها ودختر ها وخواهرزاده ها ومعلمه ها ودکترس ها ونرس های خد مت گار خود حما یت ومتفقا در جهت ایجاد حکومت داریی خوب وتحقق حقوق زنان مبارزه کنند. زیرا که ،زنان نیم جا معه می با شند ودورماندن نیم جا معه از فعالیت های اجتماعی- فرهنگی- سیا سی- طبی و...کمک در ماندن افغانستان در قرون میانه وادامه قبیله سالاری واستعمارزای گری وتروریسم مذ هبی نما وتوحش ما نند د یروز وامروز درفردا ی سرزمین جنگ وتروریسم وحکومت داریی فا سد زده می کند.