چرا وزیرخارجه امریکا درسفر خود به کا بل ، ازموضع غنی دربرابر موضع عبدالله حمایت نکرد؟

ابراهیم ورسجی
نهم ماه حمل سا ل 1399
درنتیجه انتخا بات مسخره وتقلب زده ای ریا ست جمهوریی برگزار شده درروز ششم ماه میزان 1398 ونتیجه ای اعلام شده آن درروز اخیر ماه دلو، افغانستان جنگ وتروریسم وفا شیسم قبیلگی زده دارای دورئیس جمهور خود خوانده شده شده است. رئیس جمهورهای که روز 9 مارس -19 ماه خوت ،درارگ وسپیدار، سوگند ریا ست جمهوری خورده وآغازبکارکرد ند. نا گفته نما ند که ، درمراسم سوگند غنی ، زلمی خلیلزی نما ینده امریکا حضوردا شت. حضور خلیلزی درمراسم سوگند ریا ست جمهوریی غنی ، درحلقه های سیا سی - خبری این گونه تعبیرشد که امریکا ازنوکر سا بقه دار خود دربرابر عبدالله حما یت می کند. رابطه متلاشی شده امریکا با جهادی ها بعد ازعقب نشینی ارتش سرخ درماه فوریه 1989 - دلو1367 خورشیدی وحضور عبدالله درکنار فرمانده مسعود ،فرمانده مشهورجها دی ، حمایت پمپئو، وزیر خارجه امریکا ازغنی علیه اورا توجیه می کرد. برخلاف تعبیرهای خبرنگاران وتحلیلگران ، وزارت خارجه امریکا درزمینه خاموشی اختیارکرد.
البته که ،خاموشی مرموز وپرسش برانگیز؟ طوریکه خاموشی وزارت خارجه امریکا را پیگیری کردم ، معلوم شد که با صطلاح معروف ورا یج درزبان فارسی" زیرکا سه نیم کاسه است." یعنی امریکا ازدورئیس جمهورپیدا کردن افغانستانِ حکومت داریی فاسد وتروریسم زده نگرانی های خاص خود را دارد. این هم درشرایطی که ، براساس اطلاعات دروغین زلمی خلیلزی افغان پاکستانی تبار، وزارت خارجه امریکا با تعیین او به حیث نما ینده خود با طالبان تروریست دردوحه توافقنامه ای نام نهاد صلح امضا کرده است. ازپیش معلوم بود که ، امضای توافقنامه ای امریکا با تروریستان دردوحه ، با دورئیس جمهوردرکا بل به ابعاد بحران وتروریسم می افزاید.
بنا برآن ،مایک پمپئو وزیرخارجه امریکا ، روز دوشنبه 23 مارس - 4 حمل ، دریک سفر ازپیش اعلام نشده وارد کا بل شد. وارد شدن شتا ب زده وزیرخارجه امریکا به کابل درحا لیکه زلمی خلیلزی نما ینده او میان کا بل ودوحه پرسه می زد، این مسئله را برجسته سا خت که امریکا درشرایط بحرانی افغانستان آماده حمایت ازغنی نوکرشناخته شده خود نیست ومی خوا هد میان او ورقیبش میانجیگری نما ید. میانجیگریی که با خوا ست طالبان دریشی پوشی تحمیل شده برارگ کا بل نمی سازد! درطرف مقا بل طالبان دریشی پوش هم ، معلوم است که ، جهادی های سا بق ازهمه قوم ها وژنرال دوستم رهبرجنبش ملی- اسلامی وهمکارآن ها سنگرگیری کرده اند وعبد الله هم ازآن ها می با شد. درباره غنی ودارودسته اش که ازطالبان دریشی پوش می باشند،اطلاعاتی های امریکای می دانند که درجا معه قبیلگی پشتون پا یگاه ندارند وبا بهره برداری ازنابکاریی آن ها درپیداکردن پا یگاه ، آی اِس آی کمک به رخنه کردن طالبان درجامعه قبیلگی نامبرده کرده است.
با درنظرداشت فقدان پا یگاه قبیلگی غنی ود یگر طالبان دریشی پوش درقبا یل افغان وافغان بودن طالبان تروریست ، ومخا لف غنی بو دن بقا یای جبهه ای متحد مخالف طالبان ،امریکا نخوا ست که همه تخم های خود را درسبد سوراخ شده ارگ نشین بگذارد. بنا برآن ، وزیرخارجه امریکا نه موضع طرفدار غنی بلکه موضع میانجیگرانه میان او وعبدالله گرفت. اگرچه عبدالله ازقول پمپئو گفت که برای میانجگری نیامده وازطرف های رقیب می خواهد که مشکل خود را حل وفصل کنند، همین خواست درذات خود ش میانجیگری می با شد. با وجود اینکه ، حکومت غنی وعبدالله را دست ساخت جان کری درادامه حکومت کرزی ، دست سا خت رامزمزفیلد را بی دستاورد دانسته ومخالف آن ها بودم ومی با شم ، اما سخنان ومواضع غنی را فاشیستی ومضروسخنان ومواضع عبدالله را کمترزیانبخش به وضع بحرا نی افغانستان می دانم.
درباره ای ترکیب پیچیده ای قومی افغانستان هم ، امریکا متوجه شده است که طالبان دریشی پوش وطالبان ریشو- تروریست ، ازقبا یل افغان می با شند ودسته های مخالف آن ها به همه قوم ها تعلق دارند وشخص عبدالله هم که ازطرف پدرافغان وازطرف مادر تاجیک می با شد. ترکیب های قومی نا مبرده وتا ثیر شان بر سیا ست وبحران وتروریسم وحکومت داری های لرزان درکا بل ، باعث شد که سیا ست امریکا ازیک طرف انگاری بدوطرف انگاری ودرواقع به میانجیگری میان دورئیس جمهور نام نهاد تبد یل شود. اکنون که سیا ست افغانی امریکا ازطرفداریی غنی به میانجیگری میان او وعبدالله تغییر یا فته است ، د یده شود که چگونه به پیش برده می شود؟ درحالیکه ،سیا ست میانجیگرانه ای امریکا میان غنی وعبدالله را دشوار می دانم. با درنظرداشت دشواربودن آن،پمپئو چماق وزردک هم به آن ها نشان داد! یعنی هم تا کید به میانجیگری درجهت سازش دوطرف هم از قطع یک میلیارد دالرکمک های امریکا به افغانستان سخن گفت. ازاین رو ، به صراحت می گویم که سیا ست چماق وهویج پمپئو، مسخره کننده ای خلیلزای هم می با شد. به این خاطرکه ،اطلاعات دروغین او بود که امریکا را درافغانستان گرفتار مخمصه سیا سی -نظامی- امنیتی کرد!
بنا برآن ، درصورت توجه به مسا یل زیر، موضع میانجیگرانه وچماق وهویج امریکا میان دورئیس جمهور خود خوانده را سازنده ودرغیرآن بی اثر پیش بینی می کنم:
نخست ، به نفع امریکا می دانم که ،سیا ست افغانی خود را بطور دقیق ارزیا بی وبازنگری نما ید. به این خاطرکه، سیا ست نامبرده را متا ثریا زاده ای اطلاعات دروغین خلیلزای ، کرزی ، غنی زی ود یگرافغان های قبیله گرا ودراصل نوکران سیا / سازمان اطلاعات مرکزی امریکا می دانم. درواقع ، همان اطلاعا ت دروغین بود که جنگ امریکا علیه تروریسم را درافغانستان زمین بوس کرد؛
دوم ، طالبان دریشی پوش ، یا نوکران سه گا نه ای امریکا ، انگلیس وپاکستان وطالبان ریشو- تروریست ، یا نوکران پاکستان ، درجنگ وترورعلیه د یگرقوم ها هم نظر، اما اولی ها درجنگ علیه تروریسم و حکومت سازی وتامین امنیت وبازسازی درافغانستان شکست خورده اند؛
سوم، ازطریق سیگار/ نهاد بررسی کننده کمک های امریکا برای امورامنیتی ودفاعی وبازسازی افغانستان دریافتم که در 18 سال ودوماه و27 روز گذ شته ، آن کشور 137 میلیارد دالر برای این کشورکمک کرده است. کمک های که هم در بخش دفاعی هم دربخش بازسازی نتیجه نداده اند. اینکه کمک ها نتیجه نداده اند ؛ معلوم است که دزدی شده اند ودزدان هم طالبان دریشی پوش می با شند ، نه بقا یای جبهه متحد مخالف طالبان. زیراکه ، آن ها درحا شیه قدرت قراردا شتند ودارند ؛
چهارم ، به حیث یک تحلیل گرسیا سی ، به وزیر خارجه امریکا می گویم که هم میانجیگری کند هم ایجاد یک حکومت موقت متشکل ازافرادی که درحکومت های فاسد ازکرزی تا غنی- عبدالله ، سهم ندا شتند را ازنظردورندا شته با شد ؛
پنجم ، وزیر خارجه امریکا توجه نما ید که سیا ست افغانی کشوراو ومتحدان اروپای آن شکست خورده است. شکستی که سیا ست های بازی گران منطقه ای را تقویت کرده است. معلوم است که شکست سیا ست اولی ها وقوی شدن سیا ست دومی ها، دوپیامد مرگ باررا برای امریکا وافغانستان درپی دارد:
نخست ، شکست سیا ست افغانی امریکا ومتحدان غربی اش ، میانجیگری وزیرخارجه امریکا را دشواروحکومت غنی را زبا له می کند. اگرچه زباله شدن حکومت پو شالی غنی به معنای تقویت ومشروعیت حکومت پوشا لی عبدالله نمی با شد،اما ادامه کمک پاکستان به طالبانِ تروریست ، جبهه متحد قبلی مخالف طالبان را احیا وبه گسترش تروریسم وجنگ های قومی درافغانستان دامن می زند؛
دوم، درجنگ های قومی وسمتی ای قا بل پیشبینی، قدرت های منطقه وچین وروسیه ؛ علیه امریکا ومتحدان غربی اش موضع گیری می کنند ومنافع آن ها درمنطقه هم چنان موضعی را ایجاب می کند. زیراکه ، موقعیت استراتژیک افغانستان درمنطقه برای آن ها بسیارمهم می با شد. بنا برآن ،حضور نظامی امریکا وحکومت دست نشانده اش درافغانستان را به منافع بلند مدت خود نمی دانند.
جا لب این است که ،امریکا نتوانست پاکستان یا متحد قبلی خود را ازکمک به طالبانِ تروریست علیه حکومت دست دست نشا نده ای خود ش درکا بل بازدارد. این هم درشرایطی که ،پاکستان طالبان خود وایران طالبان خود علیه حکومت دست نشانده امریکا درکا بل وهند طالبان خود را ازقبا یل افغان علیه پاکستان سا خته است. چین وروسیه هم که به هیچ صورت طرفدار تا مین صلح درافغانستان مطابق خواست امریکا نمی با شند وهردو شان مناسبات دوستانه هم با پاکستان هم با طالبان یا شاخه ای ریشوی ارتش آن هم با ایران دارند! یعنی ما درافغانستان ،دسته های تروریستی چند گا نه بنام طالبان زیر اثر کشور های منطقه به خصوص پاکستان ودورئیس جمهور خود خوانده درکا بل داریم. شورای ملی افغانستان هم برای این که ازکاروان پس نما نده با شد ،به هردو رئیس جمهور خود خوانده هشدار داده است که یا با هم درشکل دادن حکومت وحد ملی تفاهم کنند یا مطابق قانون برکنارشان می نما ید! یکی ازدسته های چند گا نه ای طالبان هم، توافقنامه صلح را با امریکا دردوحه امضا کرده است وروشن نیست که دسته های د یگر آن ها به آن تن می دهند یا نه ؟ بنا برآن ،دسته های چند گانه بنام طالبان جمع دورئیس جمهوروهشدار شورای ملی وبازی گران منطقه ای وچین وروسیه،وضع فا جعه باری را درافغانستان رقم زده ومی زنند! وضعی که مهارکردن آن توسط امریکا ومتحدان ارپای اش دورازامکان به نظرمی رسد.